Bir zamanlar, çok tatlı ve renkli bir orman vardı. Bu ormanın adı Rüya Ormanı idi. Ormanda dört çok sevgi dolu hayvan yaşardı: Mavi Kuş, Sarı Tavşan, Kırmızı Kedi ve Yeşil Sincap. Her biri çok meraklı ve neşeliydi.

Bir gün, Mavi Kuş yukarıdan uçarken (şıp şıp şıp), birçok renkli yaprak görmüş. O yapraklar *kırmızı*, *sarı*, *mavi* ve *yeşil* renklerdeydi. Mavi kuş hemen dedi: “Vay canına! Ne kadar güzel renkler var! Bu renkler bana çok mutluluk veriyor.” Hop hop hop! diye zıpladı.

Sarı Tavşan zıplayarak geldi ve dedi: “Baksana, arkadaşlar! Bu yapraklar gibi farklı olmak çok güzel. Herkes kendine has, değil mi?” Vız vız! diye arı gibi uçtu. O gün hepsi birlikte etrafı keşfetmeye başladı.

Ormanda bir araya gelen arkadaşlar, *artı* ve *bakı* saydı. “Bir, iki, üç, dört…” dedi Tavşan, “toplamda dört arkadaşız!” Tak, tak, tak! diye saat tık tık etti, arkadaşlar birbirlerine gülümseyerek baktı.

Sonra, Yeşil Sincap yüksekten *fış fış* diye daldan atladı ve dedi: “Hadi, farklı renkleri toplayalım! Belki bir gün büyük bir duvar yapabiliriz.” Pof pof pof! diye sıçradı. Çok eğlendiler ve bugün öğrendikleri şey: “Her arkadaş farklıdır ama birlikte çok güçlüyüz!”

Birlikte, yerdeki parlak taşları ve renkli yaprakları yığdılar. “Paylaşmak çok güzel,” diye söylendi. “Hadi, yeni yerler keşfedelim!” Vız vız! diye uçan bal arısı da katıldı.

Gün biterken, arkadaşlar sıcacık birbirlerine sarıldı. “Hadi, uyku zamanı!” dedi Mavi Kuş. “Gözlerimizi kapatıp rüya göreceğiz.” Şıp şıp! diye su damlaları sıçradı ve hafifçe esen rüzgarla yapraklar *şıp şıp* şıp etti.

Birlikte güzel bir uyku masalına dalarken, içimizde sevgi ve arkadaşlık büyüdü. Renkler, sayılar ve doğa bizim en güzel öğretmenlerimizdi. Her zaman birlikte ve paylaşarak mutlu olmayı öğrendik.

İşte, tatlı minik dostlar, bu masal burada bitti. Rüya Ormanı’nda hep mutluluk ve neşe olsun. Uyku saatinde tatlı rüyalar gör ve sabah eğlenmek için hazır ol!
*Şıp şıp, pof pof, hop hop hop!* yaparak uykuya dalın. İyi geceler, tatlı rüyalar…