Bir zamanlar, Renkli Orman’da sevimli hayvanlar yaşardı. Tavşan Tiko, minik kanatlı kelebek Lila, kocaman yumuşak ayı Meko ve şirin küçük sincap Pufi… hepsi çok farklı ve çok arkadaştı.

Bir sabah, Tiko hop hop hop yapıp zıp zıp zıpladı. “Bugün çok eğlenceli bir şey yapalım!” dedi. Lila uçuştu ve “Evet! Renkleri bulmaya gidelim!” diye şıp şıp şıp sesle önerdi. Pufi pof pof pof yaparak “Birlikte daha çok eğleniriz!” dedi. Meko, mışıl mışıl uyur gibi sakince “Tabii, arkadaşlar, sabretmek de çok önemli. Önce iyi düşünelim, sonra başlayalım” dedi.

İşte böyle, arkadaşlar, ilk önce birlikte büyük bir ağaç altına oturdular. Tavşan Tiko “Dünyada kaç renk var, biliyor musunuz?” diye sordu. Kelebek Lila “Mesela, kırmızı, mavi, sarı, yeşil…” diye cevap verdi. Pufi sevinçle “Tık tık tık! Renkler çok güzel!” dedi. Meko ise usulca “İşte arkadaşlar, renkleri sevince doğa daha güzel görünür” dedi.

Sonra, yavaşça yürüyüşe başladılar. Şıp şıp şıp adımlarla ilerlerken, köşede güzel bir çiçek gördüler. Çiçek, parlak mor ve sarı renklerdeydi. “İşte!” dedi Pufi “Bu renkleri paylaşmak çok güzel!” Tiko, “Hadi biraz da paylaşalım, bakalım kim ne renk seçecek?” dedi. Her biri, en sevdiği renk çiçeğiyle oynadı, en güzellerini gösterdi.

Bir süre sonra, arkadaşlar biraz yorgun düştü. O zaman, Meko “Hadi, biraz da dinlenelim. Bu arada, birbirimize yardım edersek, işler daha kolay olur” dedi. Hepsi “Evet!” deyip, en sevdiği sözleri söylediler: “İşler şıp şıp şıp çözülebilir!” ve “Birlikte güçlüyüz!”

Geri dönerken, gökyüzü hafifçe mor ve turuncu oldu. Lila uçuştu ve “Güzel renkler, değil mi? Her gün yeni renkler keşfetmek ne hoş!” diye mırıldandı. Tavşan Tiko ise çok mutluydu, çünkü arkadaşlarıyla zaman geçirmek, onun en sevdiği şeydi.

İşte böylece, sevimli hayvanlar, Renkli Orman’da birlikte vakit geçirerek mutlu oldular. Hayvanlar, paylaşmanın ve yardım etmenin ne kadar önemli olduğunu anladılar. Ayrıca, doğayı sevmenin ve yüksek sesle şarkı söylemenin sağlıklı olduğunu öğrendiler.

Gece olunca, hepsi mışıl mışıl uyudu, tatlı tatlı rüya gördü. Ay ışığı altında, Pufi biraz mışıl mışıl uyuduktan sonra, hepsi bir arada, şarkılar söyleyerek uyku öncesi masalını sona erdirdi. Mutlu son!