Bir zamanlar çok renkli, güzel bir ormanda *uşak uşak* şıp şıp akan küçük bir pınar vardı. Bu pınarın yanında, minik bir sincap olan *Miko* yaşıyordu. Miko hem çok sevimliydi hem de arkadaşlarına yardım etmeyi çok seviyordu. Miko, her sabah *tık tık tık* sesleriyle uyanır ve yeni maceralara atılırdı.

Güneş *hop hop hop* ışıl ışıl parıldarken, Miko ormanın en güzel parçalarıyla oynardı. Bir gün, *pof pof pof* yapıp zıp zıp zıplarken, minik tavşan *Fifi* yanına geldi. Fifi çok sabırlıydı ve paylaşmayı çok sevdi. Fifi, arkadaşlarına hep *şıp şıp* su getirip, birlikte *fış fış* koştururlardı.

Bu güzel günlerde, ormanın diğer sevimli dostları da yan yana toplanırdı. Bir kaplumbağa, bir serçe ve parlak renkli bir kelebek vardı. *Vız vız* diye vırıldayan arılar da etrafta uçuşurdu. Hepsi çok mutlu ve birbirine yardım ederdi.

Günün sonunda, dostlar hep birlikte bir ağaç gölgesinde *mışıl mışıl* oturur, yeni hikayeler anlatırlardı. Miko, arkadaşlarına “Paylaşmak çok güzel!” derdi. Tavşan Fifi ise “Sabır ve sevgiyle her şey daha güzel olur!” diye mırıldanırdı.

Bir gün, ormandaki tüm hayvanlar yeni bir oyun oynadı: Renkleri ve sayılarını keşfetmeye! Birlikte *şıp şıp* suyla yıkanırken, renkleri sayıp eğlenirlerdi. Her biri kendine özgü renkleri ve şekilleri tanımayı öğrendi. Örneğin, kırmızı elma, sarı güneş ve mavi gökyüzü…

Bu güzel hikayelerde, dostlar hep birlikte *tık tık tık* diyerek yeni maceralara imza attılar ve asla arkadaşlıklarını paylaşmadan bırakmadılar. Birlikte *hop hop hop* zıpladılar, *fış fış* su içip eğlendiler.

Akşam olunca, hepsi kendine en sevdikleri yere yattı, güzel bir ninniyle *vız vız* uykuya daldılar. Masalımız burada bitti ama sevgi ve paylaşmak her zaman bizimle kalır…

İyi geceler tatlı yavrular! Rüya gibi uyuyun… Güzel arkadaşlıklar ve renkli hayallerle dolu bir gece olsun…