Bir varmış, bir yokmuş, küçük ve tatlı bir ormanda Şirin adında sevimli bir tavşan yaşarmış. Şirin’in kürkü bembeyaz, kulakları uzun ve ucu sarkıkmış. O, neşeli ve paylaşmaya çok severmiş. Bir gün ormanda yeni arkadaşlar edinmek istermiş. Hop hop hop, zıp zıp zıp diye zıplarken, karşısına renkli tüyleriyle Mini adlı şirin kuş çıkmış. Mini’nin kanatları mavi ve sarı, gözleri pırıl pırıl parlıyormuş. Mini hemen Şirin’e gülümsemiş ve “Merhaba! Sen de yeni misin?” demiş. Şirin mutlu olmuş ve hemen arkadaş olmaya karar vermişler.

Tık tık tık, küçük ayaklarıyla yürürken, yanlarına bir yavru köpek çıktı. O, sevgiyle “Benim adım Pofpof!” diye seslenmiş. Pof Pof’un tüyleri kahverengi, burnu küçük, şip şip şıp şıp suyla ıslakmış. “Gel bakalım, biz de yeni arkadaşlar arıyoruz!” demiş. Üç arkadaş, birlikte yürürken çiçeklerle dolu güzel bir bahçeye gelmişler. Bahçedeki çiçekler rengarenkmiş: kırmızı, sarı, mor ve turuncu. Koşup oynarlarken, en sevimli ve en güzel bahar rüzgarı “Vız vız, şıp şıp” diye esmiş, yapraklar sallanmış.

Bahçenin ortasında, büyük bir ağaç varmış. Ağaç, yüzlerce yıldır orada dururmuş ve çok bilgeymiş. Ağaç “Ojin danası” gibi derin ve yumuşak bir sesle konuşmuş. “Bakın çocuklar, paylaşmak ve sabretmek çok güzeldir. Birlikte olunca, her şey daha renkli ve mutlu olur.” Bu sözler, arkadaşlara çok şey öğretmiş. El ele tutuşup, “Tık tık tık”, “Hop hop hop” diyerek en büyük ağaçtan aşağıya inmişler.

İşte o gün, küçük arkadaşlar küçük küçük şarkılar söylemişler: “Şükürler olsun, güzel doğa bizimle! Paylaşmak güldür, sevgi büyütür.” Onlar, doğayı çok sevmiş ve ona dikkatli bakmayı öğrenmişler. Her biri birbirine yardım ederek, biraz daha büyümüş ve mutlu olmuş.

Günler geçmiş, akşam olmuş ve gökyüzü maviye çalmış. Gün batarken, gökyüzü turuncu, sarı ve mor renklerle boyanmış. Tatlı bir rüzgar “Pof pof pof” diye esip, arkadaşların yüzlerini okşamış. Şirin, Mini, Pofpof ve ağaç birlikte şarkı söylemişler: “Uyusun da büyüsün, renkli orman bizimdir.”

Ve böylece, arkadaşlar sevgi, paylaşım ve doğa sevgisiyle mutlu mesut yaşayıp gitmişler. Uykuya dalarken, kalplerinde güzel duygulara yer açmışlar. İşte, bu güzel ormanda, herkes sevgiyle yaşar ve güzel hayallerle uykuya dalarmış. O yüzden, tatlı tatlı uyuyun çocuklar, rüyalarınız hep sevgiyle dolu olsun. Pof pof, şip şip, “Tatlı rüya!” diyerek, masal sona ermiş.