Bir zamanlar, renkli ve güzel bir ormanın ortasında, küçük ve sevimli bir kedi olan Mışıl yaşardı. Mışıl çok meraklıydı ve her gün yeni şeyler öğrenmek isterdi. Bir sabah, “Tık tık tık!” diye zil çaldı ve kahvaltıya çağrı geldi. Mışıl, hop hop hop zıpladı ve arkadaşlarının yanına koştu. Arkadaşları, parlak renkli kelebek Pof, minik tortul Süs ve neşeli kurbağa Fış fış’tı.

Mışıl, “Bugün ne yapalım?” diye sordu. Pof “Renkleri keşfedelim!” dedi. Süs “Sayıları öğrenelim!” diye ekledi. Fış fış “Hadi, doğayı sevelim!” dedi. Tüm arkadaşlar mutlu mutluydu ve bir arada olmaktan çok hoşlanıyordu. Birlikte, büyük ağaçların altına oturdular ve ‘bir, iki, üç!’ diye saymaya başladılar. Heyecanla, “Şıp şıp şıp!” suya dokundular ve “Vız vız!” arılarla şarkı söylediler.

Sonra, Mışıl “Gökyüzü mavi, yapraklar yeşil!” dedi. Renkleri öğrendiler ve hayvanların isimlerini hatırladılar. Pof, “Paylaşmak çok güzel! Birlikte oynamak daha eğlenceli!” diyerek, arkadaşlarına kendi kurabiyelerini verdi. Birlikte, “Pof pof pof!” diye kahkahalar attılar.

Güneş usulca kayarken, herkes biraz yorgundu ama çok mutlu. Fış fış, “Kuyruklarımızı sallayalım, uyku zamanı geldi!” dedi. Mışıl, arkadaşlarına “Dişlerini fırçala, elini yıka!” dedi. Hepsi sırayla, “Şıp şıp!” suyla ellerini yıkadı ve dişlerini fırçaladı. Sonra, yumuşacık yastıklarına uzandı ve tatlı bir ninniyle uykuya daldılar.

Ormanın en güzel rüyaları, sevgiyle ve arkadaşlıkla doluydu. Ve hepsi, yeni maceralar için sabırsızlanıyordu. Uyku öncesi masalımız böyle bitti, tatlı uyku, güzel rüya ve sevgiyle kalın. Yakında yeniden buluşacağız, pof pof!