Bir zamanlar, çok güzel bir ormanda Minik Tavşan, Renkli Kuş, Pofuduk Ayı ve Fıs Fıs Sincap yaşardı. Bu güzel ormanda her gün yeni maceralar olurdu! Tık tık tık adımlarla, minik dostlar arasında sevgi ve paylaşmak hep vardı. Hop hop hop sık sık zıp zıp oynarlar, neşeyle zıplarlardı.
Bir sabah, Minik Tavşan büyük bir sevinçle uyanıp, “Bugün çok özel bir gün!” dedi. Gözleri parıldıyordu. Kuş ona, “Nedir o güzel haber?” diye sordu. Tavşan, “Bildiğiniz gibi, renkler çok güzel! Bugün yeni bir renk keşfetmek istiyorum!” diye heyecanla cevap verdi. Pof pof pof, ayı da “Harika bir fikir! Hadi, birlikte yeni renkleri öğrenelim.” dedi.
İşte ormanda, cıvıl cıvıl kuşlar uçarak yeni renkler keşfederken, Fıs Fıs Sincap da küçük fış fış sesleriyle kukla yapıyordu. “Her renk, bir arkadaşlık” demek miydi? Belki de! Çünkü her rengin farklı bir anlamı vardı: Kırmızı sevgi, sarı neşe, mavi huzur ve yeşil doğanın rengi. Her biri yeni yeni arkadaşlıklar kurb ediyordu.
Gün boyunca, minik dostlar birlikte şarkılar söyler, oynar ve öğrenirdi. “Tık tık tık!”, “Yapboz oynayalım!” diye coşkuyla çağırırlardı. Bir keresinde, küçük kuş gökyüzünde şakırdadı, “Vız vız! Bugün çok güzel!” dedi. Kalplerinde sevgi ve neşe vardı.
Akşam olunca, pırıl pırıl yıldızlar gökyüzünde parlamaya başladı. Minik dostlar yuvalarına dönerken, kuşların şarkısı, tavşanın neşeli hop hop hop’ları ve ayının usulca mışıl mışıl uykuya dalamasıyla masal sona erdi. Onlar, sevgiyle, sabırla ve paylaşmakla büyümenin ne kadar güzel olduğunu öğrenmişti.
Ve sonunda, dikkatle el yıkayıp, dişlerini fırçaladıktan sonra, tatlı tatlı bir ninniyle uykuya daldılar: “Tatlı rüyalarda renkli dünyalarda, sevgiyle uykuya varın. Pof pof pof, şıp şıp şıp, güzel geceler olsun, dostlar.”
İşte böyle, ormanın en sevimli dostları, renkli ve mutlu günler yaşamaya devam ettiler, sevgiyle büyüyen güzeller güzeli bir masal burada sona erdi.
