Bir varmış, bir yokmuş, çok güzel bir ormanda sevimli hayvanlar yaşarmış. Bu hayvanlar arasında Mavi Tavşan, Kırmızı Sincap, Sarı Kirpi ve Yeşil Kurbağa varmış. Bir gün, ormana neşe dolu bir şarkı gürlemiş, hop hop hop… Mavi Tavşan zıplamış, “Hadi arkadaşlar, birlikte oynayalım!” demiş. Hem de kocaman gülümsemesiyle.

Tavşan ve arkadaşları topluca koştururken, pof pof pof… küçük bir kuş yavrusu yere düşmüş. “N’apsak?” diye düşünürken, Kırmızı Sincap hızlıca uçarak, “Yardım edeyim!” demiş. Uçup, uçup… kanatlarıyla yavru kuşu nazikçe tutmuş ve “Hadi, annene geri götürelim!” diye seslenmiş.

Ormandaki tüm hayvanlar birbirine yardım etmeyi çok severmiş. Sarı Kirpi yavaşça, “Yardımlaşmak, güçlüyüz demektir,” demiş, şıp şıp… yaparak toprağı temizlemiş. Aynı zamanda, arkadaşların paylaşmasıyla hepsi mutlu olmuş. Birlikte “Tık tık tık” diye ses çıkarmışlar. Bu, birlikte ne kadar güzel olduklarının göstergesiymiş.

Sonra, Yeşil Kurbağa sıçrayarak, “Su içmek istersen, bana katıl!” diye seslenmiş. Hep birlikte, puf puf… su içerken, doğanın ne kadar canlı ve renkli olduğunu anlamışlar. Renkler, sayı ve şekiller, ormanın her köşesini süslerken, çocuklar gibi sevgiyle büyüyormuş.

Günün sonunda, masalın en tatlı kısmı olan uyku öncesi masal zamanı gelmiş. Her hayvan, yukarıdaki gökyüzüne bakıp derin derin nefes almış. Mavi Tavşan, “Sakince uyuyalım, rüya gibi, eğlenceli bir uyku olsun,” demiş.

Tık tık tık… yavaş yavaş gözler kapanmış ve küçük hayvanlar, mışıl mışıl uykuya dalmışlar. Ormandaki gece sessiz olurken, hepsi sevgiyle bağlı kalmış. Bu güzel gün, hepsi için şahane bir başlangıç olmuş. Ve ormanın tüm sevimli arkadaşları, mutlu, güçlü ve birbirine bağlı yaşamaya devam etmiş. Şimdi, güzel rüyalar görebilmek için hafifçe uykuya dal, tatlı uykunun doygunluğunda mutluluk seni bulsun.