Bir zamanlar, güzel mi güzel bir ormanda yaşayan Nazlıcan adında minik bir tavşancık vardı. Nazlıcan’ın tüyleri yumuşacık, renkleri ise pamuk şeker gibi tatlıydı. Bir sabah, kuşlar şakıyarak ‘tık tık tık’ diye ötmeye başladı. Nazlıcan mutlu bir şekilde uyanıp gözlerini ovuşturdu ve “Hmm, bugün ne gibi eğlenceler olacak acaba?” dedi.

Yolculuğuna başlamadan önce, annesine sevgiyle baktı ve “Ben de arkadaşlarıma yardım etmeye hazırım!” diye mırıldandı. En yakın arkadaşları, Puf Puf adlı minik sincap, Şıp Şıp adında neşeli kuş, ve Pof Pof adında tatlı bir köpekçikti. Hepsi birlikte ormanda keşfe çıktı.

İlk durakları, rengarenk çiçeklerin olduğu alan oldu. Orada, rengarenk kelebekler uçuşuyordu. ‘Vız vız vız’ diye bal arıları çalışıyordu. Nazlıcan ve arkadaşları, her biri farklı renkteki çiçekleri inceledi. Kırmızı, sarı, mavi ve mor renkler onlara hep bir şeyler anlatıyordu. “Güzel renkler çok önemli!” dedi Nazlıcan. “Doğada her şeyin bir rengi ve şekli var!”

Birden, 4 eğlenceli hayvan, büyük bir meşe ağacının altında toplandı. Şaka şaka, onların da küçük sırrı vardı: Her biri farklı sayı ve şekil seviyor, ama hepsi çok güzel arkadaşlar olmuştu! Şıp Şıp, “Ben en çok da daireleri seviyorum,” dedi gülümseyerek. Puf Puf ise, “Ben üçgenleri seviyorum,” diye seslendi. Pof Pof ise, “Dikdörtgenler de çok güzel! Birlikte paylaşmak çok eğlenceli,” dedi.

Ormanın derinliklerinde ‘hop hop hop’ diye zıplayan sevimli tavşanlar vardı. Nazlıcan, onlara yardım ederek, “Elimizi yıkamak ve dişlerimizi fırçalamak çok önemli!” dedi. Çünkü güzel ve sağlıklı olmak için birlikte güzel alışkanlıklar öğrenmek gerekirdi. Herkes hemen elini yıkadı, dişlerini fırçaladı ve anne babaları gibi mutlu olmaya karar verdi.

Bir gün, Nazlıcan ve arkadaşları, bir ağacın dallarında ‘pof pof pof’ diye yuva yapıyordu. “Bize yeni bir arkadaş lazım!” dedi Puf Puf. O zaman, minik bir tavşancık, yumuşacık ve renkli yapraklar arasında gizlenmiş halde gördüler ve ona sevgiyle yaklaştılar. Bu küçük tavşancağa isim koydular: Maviş. Maviş, onlara yardım ederek, doğayı sevmenin ve paylaşmanın ne kadar önemli olduğunu gösterdi.

Oyuncu ve sevgi dolu bu gün, sona ererken nazlı Nazlıcan, arkadaşlarına sarıldı ve “İyi ki birlikteyiz,” dedi. ‘Şıp şıp şıp’ suyu akıtan bir çeşmenin yanında, herkes şarkı söyledi ve tatlı bir ninni gibi şakıyordu. Bu güzel ormanda, sevgi ve paylaşmak, en güzel renkler kadar değerliydi.

İşte böylece, Nazlıcan ve arkadaşları, renkli ve sevgi dolu bir dünyada mutlu yaşadılar. Her gece, rüya gibi uyur ve sabah yeni maceralara uyanırlardı. Birlikte ‘tık tık tık’ ve ‘hop hop hop’ diyerek geceyi sonlandırıp, mutlu uykuya dalarlardı. Sevgiyle ve neşeyle büyüyen bu masal, çocuk masalları arasında en güzellerden biri oldu. Tatlı rüya gör, güzel çocuk!