Bir varmış, bir yokmuş, çok tatlı bir ormanda Nazlıcan adında minik mi minik bir kız çocuğu yaşarmış. Nazlıcan’ın en sevdiği şey, ormandaki renkli hayvan arkadaşlarıyla oynarmış. Bir gün, uzaklardan gelen hafif bir “tık tık tık” sesiyle uyanmış Nazlıcan. Merakla sesin kaynağına gitmiş. Ormanda küçük bir kedi yavrusu, pof pof pof mızmızlanıyormuş. Nazlıcan hemen yanına koşmuş ve “Merhaba kedi yavrusu! Neden üzgünsün?” diye sormuş.

Kedi yavrusu, “Havuzda oynamak istiyorum ama yüzme bilmiyorum. Yardım eder misin?” demiş. Nazlıcan gülümseyerek, “Tabii ki! Birlikte öğreniriz” demiş. Birlikte hop hop hop zıplayarak, suyla oynarken, kedi yavrusuna sabırla anlatmış. “Elini yavaşça suya sok, sonra şıp şıp şıp yaparak suyu hisset” diye tembih etmiş. Kedi yavrusu mutlu olmuş ve ilk defa yüzmenin keyfini çıkarmış.

Sonra, yolda yürürken küçük bir kaplumbağa, yavaş yavaş ilerliyormuş. Kaplumbağa “Fıs fıs” diyerek ses çıkarıyormuş. Nazlıcan, “Neden acele etmiyorsun? Her şey zamanında güzel olur” demiş. Kaplumbağa da “Sabır her zaman güzeldir” diye cevap vermiş. Nazlıcan bu sözden çok mutlu olmuş ve birlikte yavaş yavaş yürümüşler.

Ormanda gezinirken, ağaçların altında büyük, renkli bir yaprak koleksiyonu yapmışlar. Renkler birbirinden güzelmiş: kırmızı, sarı, turuncu… Nazlıcan ve arkadaşları, “Vız vız” diye uçuşan arılara bakarken, onları hayretle izlemişler. “Fış fış” su sesiyle su içmişler ve gülmüşler.

Günün sonunda, Nazlıcan ve arkadaşları yıldızlar çıkarken, sevimli sincaplara “Şıp şıp şıp” gibi şarkılar söylemişler. Herkes “tık tık tık” diye birbirine teşekkür etmiş. Nazlıcan, “Ormandaki her gün ne kadar güzelsi! Birlikte oynamak, paylaşmak ve sabretmek en güzel şeymiş” diye düşünmüş.

Hikayemiz burada bitiyor, tatlı rüyalar gören minik kalpler! Uyku öncesi masalımızla, güzel uykulara dalarken, sevgiyle ve neşeyle dolu bir sabaha uyanırsınız. İyi geceler…”