Bir varmış, bir yokmuş. Çok sevimli bir kız çocuğu varmış. Adı Nazlıcanmış. Nazlıcan çok meraklı ve neşeliymiş. Gözleri pırıltılı, saçları dalgalı ve renkliymiş. Bir gün, evlerinin hemen yanındaki büyük bahçeye gitmiş. Bahçede minik bir kuş, birkaç kedi ve tatlı bir tavşan varmış. Bu bahçe çok renkli ve güzelmiş. Tık tık tık diye adım atarken, küçük bir civciv hop hop hop diye zıplamış.

Nazlıcan gülümsemiş. “Hoş geldiniz, arkadaşlar!” demiş. Burada her şey çok canlıymış. Çiçekler öyle güzelmiş ki, gökyüzünden küçük bir kelebek uçarak “Vıız vıız” diye ses çıkarmış. Herkes çok mutluymuş.

Bahçede birkaç arkadaş daha varmış. Bir tanesi kocaman ve renkli bir yılanmış. Onun adı Renkliymiş. Renkli yılan, bir ağaç dalında sallanırken, küçük bir serçeyle yarışmaya başlamış. “Hop hop hop!” diyerek zıplamışlar. Renkler, sayılar ve şekiller onları çok eğlendiriyormuş.

Nazlıcan biraz daha bakmış. Birden toprağın altında küçük bir karınca görmüş. Karınca “Şıp şıp, şıp şıp” diye tııııtırmış. “İşte bu da bir yardım!” demiş Nazlıcan. “Hep birlikte çalışmak çok güzel!”

Bir süre sonra, Nazlıcan ve arkadaşları, bahçenin en güzel yerinde durup ninni söylemiş. “Pof pof pof, uyku zamanı, uyku zamanı…” deyip, hepsi sakinleşmiş. Hemen, minik gözleri kapanmış ve mışıl mışıl uyuyakalmışlar.

İşte güzel ve eğitici bir masal böyle bitmiş. Nazlıcan ve arkadaşları, renkli bahçede büyük mutluluklar yaşamışlar. Birlikte, paylaşmayı, sabretmeyi ve doğayı çok sevmişler. Ekstra bir mesaj da, el yıkamak ve dişleri temiz tutmak önemliymiş. Çünkü sağlıklı olmak için bunlar çok önemliymiş.

Ve böylece, herkes mutlu mesut uykuya dalmış. Gökkuşağının renkleri gibi, hayaller harika ve parlakmış. Rüya gören küçük kalpler, yeni maceralara hazırmış. Gökten hafif hafif “Şıp şıp” diye yağmur damlaları düşerken, masal sona ermiş. Mutlu ve sevgi dolu uykular!”