Bir zamanlar, güzel bir ormanın kıyısında küçük bir köy vardı. Bu köyde minik bir tavşan vardı, adı Pufi. Pufi, pembe ve beyaz tüyleriyle çok sevimliydi. Her sabah, tık tık tık diye zıplar, yeni arkadaşlar arardı.

Bir gün, Pufi kocaman bir gökkuşağı gördü. Heyecanla hop hop hop diye zıpladı. Gökkuşağının renkleri mavi, kırmızı, sarı ve yeşildi. Pufi, “Ne kadar güzel renkler! Birlikte paylaşalım,” dedi.

Pufi’nin en iyi arkadaşları vardı: Minik sincabı Sisi, sevimli kaplumbağa Tiki ve neşeli kelebek Lilo. Etraflarına toplanıp, “Hadi birlikte oynayalım!” diye seslendiler.

Sisi, “Bana biraz fındık verir misin?” dedi. Pufi, “Elbette! Paylaşmak çok güzel,” diyerek fındıkları küçük elleriyle verdi. Tiki, “Bana biraz su fış fış yapabilir misin?” diye sordu. Pufi, minik su şişesini alıp, “Şıp şıp şıp!” diyerek su püskürttü. Lilo, “Birlikte dans edelim!” diye cıvıl cıvıl şarkı söylemeye başladı.

Günler geçtikçe, arkadaşlıkların ne kadar kıymetli olduğunu öğrendiler. Herkesin farklı renkleri, farklı sevdikleri vardı. Pufi, yıldızlara bakarak, “Birlikte olunca, çok mutlu oluyoruz,” dedi.

Bir gün, küçük arkadaşlar ormanda saklambaç oynarken, dikkatli olmaları gerektiğini fark ettiler. Çünkü, doğa çok güzel ve hijyenlidir. Ellerini yıkamak ve dişleri fırçalamak önemliydi.

O gün, minik arkadaşlar bir oyun oynadılar. El yıkama şarkısı söylüyorlardı: “Vız vız, şıp şıp, Fırçala, fırçala!” Tık tık tık diye diş fırçalamayı da seven onlar, böylece sağlıklı kalmayı öğrendiler.

Akşam olunca, arkadaşlar hepsi yumuşacık yapraklara oturdular. Hava yavaş yavaş serinledi. Uyku öncesi masal zamanı geldi. Lilo öyle güzel bir şarkı söyledi ki, hepimiz mışıl mışıl uykuya daldık.

Ve böylece, renkli dostluklar ve sevgiyle, herkes mutlu ve sağlıklı yaşadı. Masal burada bitti, şimdi uyku zamanı. Pof pof pof, zzz… Tatlı rüyalara…