Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanda yaşayan küçük bir tavşan vardı. Adı Pıtpıt’tı. Pıtpıt, her gün arkadaşlarıyla oynar, havuç toplar ve neşeli şarkılar söylerdi. Ama bir gün, ormanın derinliklerinde parlak bir ışık gördü. “Bu ne olabilir?” diye merak etti ve koşarak oraya gitti.
Işık, eski bir ağacın kovuğundan geliyordu. İçinde altın rengi bir tohum parlıyordu! Pıtpıt tohumu aldı ve eve götürdü. Annesi, “Bu sihirli bir tohum olabilir, dikkatli ol!” dedi. Pıtpıt ertesi sabah tohumu bahçeye ekti. Bir anda toprak titredi ve dev bir ağaç büyüdü! Ağacın dallarında renk renk meyveler, yapraklarında kuşlar şarkı söylüyordu.
Ama sihirli ağaç, ormandaki diğer hayvanları kıskandırdı. Tilki Kurnaz, “Bu ağaç benim olmalı!” diye plan yaptı. Gece gizlice gelip meyveleri toplamak istedi. Pıtpıt uyanık kaldı ve arkadaşlarını çağırdı: sincap Fındık, kuş Cıvıltı ve kirpi Diken. Birlikte tilkiyi korkuttular. Tilki kaçarken, “Affedin, paylaşmak istememiştim!” diye bağırdı.
Pıtpıt gülümsedi: “Paylaşmak en güzel sihir!” dedi. Herkese meyve dağıttı. Orman daha mutlu oldu. Tilki de arkadaş oldu. O günden sonra, sihirli ağaç herkesin mutluluğunu çoğalttı.
Pıtpıt öğrendi ki, gerçek sihir arkadaşlık ve paylaşmaktadır. Ve orman, sonsuza dek neşeyle doldu.
Son.
