Bir zamanlar, yemyeşil ve güzel bir ormanda, küçük bir Kel Oğlan yaşardı. Bu oğlan çok zeki ve sevimliydi. Gözleri parlak, gülüşü ise sıcacıktı. Ona “Kel Oğlan” derlerdi çünkü saçları yoktu, ama o hiç üzülmezdi, çünkü kalbi çok güzeldi.

Bir sabah küçük Kel Oğlan, “Hop hop hop!” diye zıpladı. Güneş parlak güneş, kuşlar şakır şakır öterek ormanı aydınlatıyordu. Kel Oğlan, yanında en iyi arkadaşları olan hemşirey renkli bir kedi, mavi kanatlı bir kelebek, sarı patileriyle koşturan bir ayı ve kırmızı burunlu bir kirpiyle birlikte ormanda yeni maceralara atılmaya karar verdi.

“Bugün ne yapalım?” dedi Kel Oğlan, gözlerini parıldatarak. Kedi “Vız vız vız!” diye arı gibi uçup gürültü yapıyordu. Kelebek “Şıp şıp şıp” diye su damlaları gibi uçarak en sevdiği çiçekleri gösterdi. Ayı “Pof pof pof!” diyerek kocaman patilerini yere vurdu, “Renkleri keşfedelim!” dedi. Kirpi ise “Tık tık tık!” diye sessizce onlara katıldı.

Ormanda yürürken, renkli taşlar ve yuvarlak yapraklar gördüler. Her biri farklı bir renk ve şekildi. Kel Oğlan, “Bir, iki, üç…” saymayı öğrendi. “Dört, beş! Renkler çok güzel!” diye sevindi. Ayı “Hopp hopp hopp!” diye zıplarken, arkadaşlarının keyfine ortak oluyordu.

Birden, güzel bir ses duyuldu: “Ding dong!” diye bir çan çalıyordu. Merakla yüksek ağaçların arkasına koştular. Orada küçük, renkli bir kuş yuvası vardı. Kuşlar, “Tık tık tık!” diye öterek yeni arkadaşlarına selam verdiler. Kel Oğlan, “Paylaşmak çok güzel!” dedi. Bütün arkadaşlar birlikte, aldıkları meyveleri ve tatlı fındıkları paylaştılar.

Yolda, minik arkadaşlar doğal su pınarını keşfettiler. “Fış fış!” diye su şıp şıp şıp akıyordu. Hep beraber el yıkadılar ve suyun serinliğiyle ferahladılar. Bu güzel şelale, çocuklara doğayı sevmenin ve ona iyi bakmanın ne kadar önemli olduğunu gösterdi.

Güneş yavaş yavaş alçalmaya başlayınca, Kel Oğlan ve arkadaşları, “Pof pof pof!” diyerek güneşi izlediler. “Yarın yeni maceralar bizi bekliyor!” dedi Kel Oğlan sevgiyle. Hep birlikte, en sevdikleri şarkıyı söylemeye başladı: “Uykuya dal, tatlı rüya gör…”

Ve böylece, renkli ormanda, küçük Kel Oğlan ve arkadaşları, mutlu ve sevgi dolu bir günün sonunda uykuya daldılar. Tatlı rüyalar, güzel uyku ve sevgiyle, çocuklar da huzur içinde uyudular. Her gün yeni maceralar ve yeni arkadaşlıklar onları bekliyordu.

İşte böylece, sevgi ve arkadaşlık dolu, eğitici masalımız bitti. Şimdi, “Şıp şıp şıp” su sesleri ve kuş cıvıltılarıyla tatlı bir uyku vakti geldi. Minnacık eller, minik ayaklar, tatlı hayallerle uykuya dalış başladı…