Bir zamanlar, renkli bir ormanda tatlı mı tatlı küçük bir çocuk yaşardı. Adı Kel Oğlan’dı. Kel Oğlan çok neşeli ve yardımseverdi. Bir gün, gökyüzüne bakıp “Tık tık tık, gökkuşağını göreyim!” dedi. Neşeyle hop hop hop zıpladı. Harika renkleri sevdiği için gökkuşağı ona çok güzel geldi.

Kel Oğlan, bir yandan “Renkleri çok seviyorum,” diye mırıldandı. O sırada, minik bir tavşan bembeyaz tüyleriyle yanına geldi. “Mışıl mışıl uyku zamanı,” dedi tavşancık. “Elimizi yıkayalım ve iyi uyuyalım,” dedi Kel Oğlan. Tık tık tık, ellerini yıkadı.O sırada, sevimli bir kelebek uçtu geldi. Renkli kanatları şıp şıp şıp şıp sesleri çıkarıyordu. “Şekiller ve renkler,” dedi kelebek, “bizi mutlu eder.”

Bir başka gün, Kel Oğlan ormanda şakır şakır akan pınarı buldu. Pınar coşkulu bir şekilde ‘fış fış’ diye akıyordu. Kel Oğlan, içini ısıtan şu sesi çok sevdi. O an, bir sincap yanına geldi. Sincap sevinçle ‘hop hop hop’ yaptı. “Paylaşmak çok güzel,” dedi, “böylece herkes mutlu olur.”

O gün, Kel Oğlan ve arkadaşları yeni bir oyun buldular. Yürüyüş yaparken karşılarına çıkan güzel şekilleri topladılar. Bir yuvarlak, bir üçgen, bir kare… Her şekil farklı renklerdeydi. “Renkler ve şekiller,” dedi Kel Oğlan, “bizi özel yapar.” Çok eğlendiler, gülüştüler.İşte başka bir gün, Kel Oğlan ve arkadaşları yardım etmek istediler. Güzel çiçekleri suladılar ve kirli havluları yıkadılar. Hindiler, kirli renkli yaprakları topladı. Hepsi sevgiyle yardım etmenin ne kadar güzel olduğunu öğrendi.

Her gece, Kel Oğlan yatmadan önce dişlerini fırçaladı. “Şıp şıp şıp,” diye diş macunu fışkırıyordu. O saf sevgiyle dişlerini fırçaladıktan sonra, mışıl mışıl uykuya yattı. Renkli rüyalar gördü, gülümseyerek dinlendi. Masal burada bitti, sevgi ve arkadaşlıkla dolu, tatlı bir uyku başladı. İyi uykular, tatlı masallar.