“Baslik”: “Kel Oğlan’ın Renkli Macerası”,
“Hikaye”: “

Bir zamanlar, güneşli güzel bir köyde, küçük ve tatlı bir çocuk yaşardı. Adı Kel Oğlan’dı. Kel Oğlan, büyük, parlak ve renkli gözleriyle her zaman merak ederdi. Hop hop hop! Oyun oynamayı çok severdi ve arkadaşlarıyla paylaşmayı hikâye ederdi.

Bir sabah, Kel Oğlan uyanıp tık tık tık! Kapıyı açtı. Küçük tavşan Tifi içeri girdi. Tifi çok sevimliydi ve bembeyazdi. “Günaydın, Kel Oğlan!” dedi. “Bugün çok güzel bir gün, hadi hep birlikte keşfe çıkalım!”

Vız vız! Bahçedeki arı kardeşler bal yapıyordu. Kel Oğlan ve Tifi, pof pof pof! yaparak çiçekleri inceledi. Çiçekler rengarenkti; kırmızı, sarı, mavi. Onlar yeni şeyler öğrendikçe mutlu olurlardı. Kel Oğlan, “Renkler ne kadar güzel!” diye haykırdı. Şıp şıp! Bir su pınarından su içip sıvılaştılar.

Nehir kıyısında, yardımsever ve tatlı bir kuş olan Minik Kanat da onlara katıldı. Minik Kanat, “Sayılar beş!”,
संचें তো!”,
`Hop hop hop!‘ diye zıpladı. “Ve şekiller, yuvarlak, kare, üçgen. Çok güzel şeyler değil mi? Hadi, biraz daha oynayalım!”

Kel Oğlan ve arkadaşları, el yıkayıp diş fırçaladıktan sonra, fış fış! su sesiyle temizlenmiş ve çok mutlu oldular. Birlikte paylaşmak, yardım etmek ve sabretmek onların en güzel davranışlarındandı. “Hikâyemizi hep birlikte anlatalım,” dedi Kel Oğlan. “İyi arkadaşlar bizim en büyük hazinemiz!”

Gün sonunda, hepsi tatlı tatlı mışıl mışıl uykuya daldılar. Renkli rüyalarda, egzotik meyve bahçelerinde ve neşeli hayvan dostlarıyla eğlendiler. Gün bitti, dünya da güzel!

Ve böylece, Kel Oğlan ve arkadaşları, sevgiyle, paylaşmayla ve arkadaşlıkla dolu bir gün geçirdi. Şıp şıp! uyku saatleri geldiğinde, yavru aylar sessizce gözlerini kapadı ve mutlu ve huzurlu bir uyku çektiler. İşte böyle, minik dostlarım, her gün yeni şeyler öğrenmek, paylaşmak ve sevmek ne kadar güzelsin!

”
}