Bir zamanlar, çok sevimli ve renkli bir ormanda dört arkadaş yaşardı. Bu arkadaşlar: neşeli Tavşan Tiki, şirin Kedi Kiki, zıp zıp Sincap Pof Pof ve uysal Baykuş Mışıl Mışıl idi.

Bir gün ormana yeni gelen küçük bir çocuk, adı da Kaan olan, maceralara atılmak istedi. Tık tık tık adım adım yürürken, dikkatli olmalı ve arkadaşlarına yardım etmeli, diye düşündü.

Tiki, sevimli bıyıklarıyla fısıldadı: “Hop hop hop! Çocuklar, yeni arkadaşımız Kaan’a yardımcı olalım, değil mi?” Kiki de pof pof pof gülümseyerek: “El ele tutuşalım, birlikte çok güzel eğleniriz!” dedi.

İşte o zaman Pof Pof zıpladı ve dedi ki: “Vız vız! Hareket zamanı! Birlikte öğrenelim, paylaşalım!”. Mışıl Mışıl Baykuş ise yüksekçe bir ağaçtan şak şak diyerek: “Şıp şıp! Yardım etmeyi seviyorum!” diye mırıldandı.

Kaan, ilk önce güzel renkleri ve şekilleri gözleriyle tanımaya başladı. Bir kırmızı elma gördü, “Bakın! Bu bir **kırmızı** elma!” dedi. Sonra mavi gökyüzünü ve yeşil yaprakları sevdi. Peki, bütün arkadaşlar, sayıların ve renklerin ne kadar hoş olduğunu görmüş oldular.

Birlikte ormanda gezerek, “Tık tık tık”, “Hop hop hop”, “Pof pof pof” diyerek şarkılar söylediler ve dans ettiler. Kaan, yeni arkadaşlarını paylaşmanın güzelliğini öğrendi. Çünkü paylaşmak, mutlu olmak demekti.

Birden minik bir kuş cıvıldadı: “Vız vız! Herkese yardım edelim mi?” ve arkadaşlar hep beraber “Evet!” diye bağırdılar. Bu sayede herkes sevgi ve arkadaşlık bağını güçlendirdi.

Ormanda büyük ve küçük tüm hayvanlar, sabırla ve sevgiyle yaşardı. Kaan, her gün yeni şeyler öğrenmeye ve arkadaşlarına yardım etmeye devam etti. Hareketli kahkahalar ve tatlı şakalarla günler geçip gitti.

Akşam olunca, arkadaşlar ve Kaan, yumuşacık bir uykuya dalmadan önce, küçük bir şarkı söylediler: “Tatlı rüyalara, dalıp gidelim, bizler sevgiyle doluyuz, uyku zamanı geldi.”

Ve böylece, renkli ormandaki bu tatlı macera mutlu sonla bitti. Her zaman, yardım etmek, paylaşmak ve sevgiyle yaşamak en güzel şeydir. Hop hop hop, güzel gözlerle uykuya dal!”