Bir zamanlar renkli bir ormanda, küçük bir tavşan olan Maviş yaşardı. Maviş çok neşeliydi ve en sevdiği şey, büyük büyük ağaçların altında hop hop hop oynamaktı. Bir sabah, güneş ışınları pof pof pof ormanı aydınlatıyordu. Maviş, arkadaşlarıyla buluşmak için yola çıktı. İlk durak, Pembe Papatya Düğünü’ydü. Orada, Papatya kızı ile tanıştı. Papatya kırmızı kalp gibi renkli yapraklarıyla oynamayı çok severdi.
Maviş gülümseyerek dedi ki: “Hadi arkadaşlar, bugün birlikte çok güzel şeyler yapalım! Paylaşmak ve yardım etmek ile ormanı daha güzel yaparız!” Hop hop hop dedi onlara. Birlikte hoplarlarken, şıp şıp şıp su sesiyle yakınlardaki küçük şelale de neşeyle şarkı söylüyordu.
Tatlı tatlı sohbete devam ederlerken, Maviş fark etti: “Bakın arkadaşlar, şurada minik bir kelebek var. Çok güzel ve renkli bu kelebek, gökyüzü gibi mavi ve güneş gibi sarı. Ona “Gümüş Kanat” dedik çünkü kanatları pof pof pof ışık saçıyordu. Gümüş Kanat, arkadaşlarına doğru süzüldü ve dedi ki: “Hadi birlikte uçalım! El ele tutuşalım ve ormanı keşfedelim!”
Şıp şıp şıp sesleri eşliğinde kanat çırparak birlikte uçarken, Maviş öğrendi: “Her rengi sev, çünkü her renk ayrı bir güzellik getirir.” Gözlerini büyüten bu macerada, arkadaşlar “Tık tık tık!” sesleriyle ağaçların minik meyvelerine dokundular ve gülümseyerek paylaştılar.
Ormanın sonunda, kocaman bir sayı olan 3 ile 5 arasında güzel bir gölet vardı. Göl kenarında, renkli taşlar ve şekiller vardı. Maviş dedi ki: “Renkleri sev, şekilleri tanı, ve en önemlisi, doğayı sev!” diye neşeyle bağırdı. Hep birlikte el yıkamayı ve diş fırçalamayı da unutmadılar, çünkü sağlıklı olmak çok önemliydi. Şıp şıp şıp suyu gibi temiz olmak, en güzel şeydi!
Akşam olurken, arkadaşlar birbirlerine “İyi uykular, tatlı rüyalar gör!” dediler. Maviş, minik arkadaşlarına tatlı bir ninni besteledi: “Şıp şıp şıp, minik kalpler uykuya dalar, sevgiyle dolu rüyalarla şarkı söylerler.” Sonra, hepsi gönül rahatlığıyla, mışıl mışıl uykuya daldılar. Orada renkler ve sevgiyle dolu güzel bir dünya vardı, ve orman hep mutlu, hep güzel kaldı.
Ve böylece, neşe içinde uyuyan minik arkadaşlar, güzel rüyalar görerek, tatlı tatlı uyudular. Gün doğarken, yeni maceralar ve yeni renkler onları bekliyordu. Herkes gülümsedi ve dedi ki: “İşte gerçek mutluluk, paylaşmak ve sevgiyle yaşamakta!”
