Bir zamanlar, güzel bir ormanın içinde Çok tatlı bir köpek yavrusu olan Maviş yaşardı. Maviş, *hop hop hop* sevinçle zıplıyordu. O, çok *sevimli* ve arkadaş canlısıydı. Bir sabah, uykusundan uyanırken *şıp şıp* su sesi duydu. Kaka kaka! Bu, ormanın neşeli su damlacıklarıydı.

Maviş gülümseyerek, “Merhaba küçük damlalar! Bugün ne eğlenceli bir gün olacak!” dedi. O anda, ormanın diğer sevimli sakinleri Can, Kıvırcık, ve Pofpof adındaki hayvanlar da sürdüler yanına. Can, *vız vız* vızıldayan arı gibi neşeliydi. Kıvırcık ise *pof pof pof* balon şişiriyordu. Pofpof ise, yumuşacık ve peluştu, *mışıl mışıl* uyuyordu.

Orman arkadaşları, birlikte büyük bir oyun oynamaya karar verdiler. En sevdiği oyun olan “Renkleri Topla” oyunu! Her biri, *tık tık tık* adım adım, büyük bir heyecanla, oyunun sonunda kocaman renkli taşlar ve yapraklar buldular. Bu taşlar, gökyüzündeki *sarı, mavi, kırmızı* renkleri anımsatıyordu. Aslında, doğanın en güzel renkleri ile doluydu!

“Ayy, bakın!” dedi Kıvırcık sevgiyle. “Her taş farklı şekildedir. Bir tanesi yuvarlak, diğerleri ise biraz daha **kare** gibi! Çok güzel değil mi?” Maviş, *fış fış* su sesiyle neşeliydi ve “Evet! Paylaşmak çok güzel. Herkese ayırırsak, herkes mutlu olur!” diye mırıldandı.

Birlikte, renkleri saydılar: “Bir, iki, üç…” ve her biri renkleri tanıdı. Bu sırada, *vız vız* vızıldayan arılar, neşeyle uçuşuyordu. Taşları toplarken, Pofpof’un peluş tüyleri de *pof pof* pof pof* gibi kabardı. Oyun bitince, hafifçe esneklikteki ağaçlardaki kuşlar *şak şak* şakıyordu.

Ormanın içi, *şıp şıp* biraz daha serin ve sakindi. Çocuklar ve hayvan arkadaşlar, birlikte güzel bir gün geçirmişti. Sonra, Maviş, “Hadi, hadi, şimdi biraz da doğayı sevmenin zamanıdır!” dedi. Hep birlikte, *dın dın dın* adımlarla yürüyüş yaptılar. Çiçeklerin renkli yapraklarını, küçük böcekleri ve kuşların şarkılarını dinlediler. Doğa, onların en güzel öğretmeniydi.

Akşam olunca, gökyüzü *sarı ve mor* renklerle boyanmıştı. Tüm arkadaşlar, yumuşacık bir yastığa yaslanıp, sevimli hayvanlar ve çocuklar, *mışıl mışıl* uykuya daldı. Maviş, hafifçe mırıldandı, “İyi uykular, güzel rüyalar…”

Bu masal, çocuklara paylaşmanın, sevginin ve doğayı sevmenin hep en güzel yolu olduğunu anlatır. Ve böylece, herkes mutlu, huzurlu ve çok sevgiyle dolu bir geceye uykuya daldı. *Hap hap hap* gökyüzündeki yıldızlar, çocukların tatlı uykusuna *pof pof pof* eşlik etti. Gökten çıkan sevimli ay, uzaklardan gülümsedi ve herkes mutlu uyudu.

Yarın tekrar buluşmak üzere, tatlı rüyalar, tatlı kalpler…