Bir zamanlar küçük, tatlı ve renkli tüyleriyle sevilen Kel Oğlan adında bir çocuk vardı. Kel Oğlan, [gök mavisi](#) gözleriyle her şeyi merak eder ve arkadaşlarına yardım etmeyi çok severdi. Bir gün, ormanın derinlerinde gizli bir yer vardı. Ormana [sarı](#) ve [kırmızı](#) renkler saçan meşhur Gökkuşağı Çiçeği bulunuyordu. Tık tık tık, Kel Oğlan ve arkadaşları oraya ulaşmak için yola çıktılar.

İlk duraklarında sevimli ve yumuşacık [pof pof pof](#) yumuşak bir oyuncak ayı vardı. Ayı, “Hadi çocuklar, sırayla paylaşalım!” dedi. Bu, paylaşmanın [küçük](#) arkadaşlar arasında ne kadar önemli olduğunu gösterdi.

Yol boyunca karşılarına çıkan [şıp şıp](#) küçük şelale, hem [şirin](#) sesler çıkardı hem de yumuşak [vız vız](#) sesler yaparken çocuklara doğanın güzelliklerini hatırlattı. Kel Oğlan, “İşte en güzel şey doğayı sevip korumaktır,” dedi ve arkadaşlarına [güler yüz](#) verdi.

Ormanın derinliklerinde, [mışıl mışıl](#) uyuyan [pembiş](#) küçük kirpi arkadaşına yardım etti. Bu sırada, [fış fış](#) akan suyun yanında [parlak](#) renkli taşlar buldular. Renkler, sayı ve şekil kavramını öğreniyorlardı. Bir taş[ yatay](#)dı, bir [dikey](#) ve diğerleri de [kare](#) ve [daire](#) şekillerindeydi.

Gökkuşağı Çiçeği’ni bulduklarında, güzel [pıtır pıtır](#) bir müzik sesi vardı. Çiçek, “Her şey burada [renkli](#) ve [neşeli](#)!” dedi. Kel Oğlan ve arkadaşları, paylaşmak ve yardım etmek için [hop hop hop](#) zıpladılar. Bu güzel an, ormanın en renkli ve eğlenceli günüydü.

Masallar bittiğinde, çocuklar uyku öncesi, Kel Oğlan ve arkadaşlarının macerasını hatırlayarak, [şirin](#) bir şarkıyla uykuya dalarlar. Her yeni günü, sevgiyle ve paylaşmayla dolu yüreklerle karşılarlar. Şimdi, tatlı tatlı [buhar](#) gibi huzurlu ve mutlu bir uyku çekin, güzel hayaller görerek uyuyun. İyi geceler, tatlı çocuklar.