Bir zamanlar, Çok tatlı ve sevimli bir kız çocuğu olan Nazlıcan vardı. Günlerden bir gün, o büyük ve renkli ormana gitti. Doğanın güzelliği onu çok mutlu etti. “Tık tık tık!” diye adım attığında, küçücük ayaklar yerlerde hop hop hop yaptı.

Ormanda, minik hayvanlar onu bekliyordu. Birincisi, pembe ve tatlı bir şeytan kurbağası olan Pofi vardı. Pofi, “Vıız vız!” diyerek uçtu ve Nazlıcan’a selam verdi. Sonra, mavi ve yuvarlak şapkasıyla Minik Kedi geldi. o da “Pof pof pof!” diyerek yanına oturdu.

Nazlıcan, yumuşacık yaprakların üstüne oturdu ve arkadaşlarıyla güzel bir sohbet başladı. Birden, kırmızı ve sarı renklerdeki kelebekler uçuştu. “Hop hop hop!” diye etrafta zıpladılar. Kelebekler, ona renkleri öğretmenin peşindeydi. “Bak! Sarı, turuncu, kırmızı!” dedi kelebekler ve nazikçe kanatlarını çırpıştılar.

Renkleri öğrenirken, Nazlıcan ve arkadaşları çıtır çıtır yapraklara bastılar. “Tık tık tık!” yaparak, toprağa yeni bir çiçek tohumu ektiler. Birlikte sevgiyle ve sabırla büyüyecek biri, onun sevgi dolu yüreği gibi güzelleşecek.

Sonra, tatlı bir kuş sesi duyuldu. “Şıp şıp şıp!” diye küçük bir kuş, şirin mi şirin bir şarkı söylemeye başladı. Renkli kuşlar, onunla şarkı söyleyip dans ettiler. O gün, Nazlıcan en çok sevdiği arkadaşlarıyla, doğadaki renkleri ve şekilleri öğrendi.

Günün sonunda, Nazlıcan ve arkadaşları, yumuşacık ve renkli çiçeklerin yanında oturup, güzel bir masal dinlediler. Masal hikayesi bittiğinde, hep birlikte şarkı söylediler: “Dünyamız çok güzel!” diye. Renkler ve arkadaşlık, her zaman bizim en iyi dostlarımızdır.

İşte böyle, Nazlıcan ve arkadaşlarıyla dolu renkli orman macerası sona erdi. Onlar, sevgiyle, paylaşmakla ve sabırla daha da güzel bir dünya yarattılar. Şimdi, nazikçe, tatlı tatlı uykuya dalma vakti. Uykuda bile renkleri ve arkadaşlıkları hayal et! Pof pof pof, iyi uykular!