“Baslik”: “Kel Oğlan ve Renkli Orman Macerası”,
“Hikaye”: “

Bir zamanlar, küçük, tatlı mı tatlı bir Kel Oğlan yaşardı. Bu oğlan öyle sevimliydi ki, herkes onu çok severdi. Tık tık tık, adımlarını atarken hafifçe ses çıkarırdı. Bir gün, Kel Oğlan uyanıp güneşe bakınca gördü ki, ormanın içinde çok güzel bir renkli yol varmış! Hop hop hop, sevincinden zıpladı. Dürr durr, kuşlar cıvıldadı, yapraklar şıp şıp şıp sesler çıkarıp sallanıyordu.

Kel Oğlan, yavaşça yürümeye başladı. Yol boyunca küçük arkadaşlarıyla karşılaştı: Sevimli Pembe Kedi, Neşeli Mavi Kuş, Şirin Sarı Tavşan ve Renkli Minik Kurbağa. Her biri kendine has renkleri ve şekilleriyle çok tatlıydı. Vız vız arı bal yaparken, fış fış suya akan küçük bir gölet vardı. Her adımda yeni bir renk, yeni bir şekil görüyordu.

Kel Oğlan, arkadaşlarına yardım etmeye karar verdi. Pof pof pof, minik kurbağa sandalyeye alış-veriş yaparken, diğerleri de paylaşmayı öğrendi. Şıp şıp göletin suyunu, dostlarıyla paylaştı. Bu, onların birbirine olan sevgisini büyüttü. Hop hop hop, herkes çok mutlu oldu. Ağaçlar güzel renklerle süslenmiş, meyveler tatlı tatlı sallanıyordu. Vız vız arı balını, tık tık tık dağlara çıkarken, Kel Oğlan çok sevdiği şeyi öğrendi: arkadaşlık ve paylaşmak.

Yolun sonunda, büyük ve parlak bir gökyüzü vardı. Kel Oğlan ve dostları, el ele tutuşup gökyüzüne baktı. Her biri kendi renkli dünyasında ne kadar özel olduklarını fark etti. Şıp şıp su gibi akıp giden zaman, aşk ve arkadaşlıkla doluydu. Sonra, çocuklar uykuya dalarken, Kel Oğlan ve arkadaşları, güzel rüyalara yelken açtı.

Üstte küçük bir yıldız parladı ve dedi ki: “Sevgi, paylaşmak ve sabretmek, en güzel dünyayı yaratır.” Pof pof pof ve hop hop hop sesleriyle uykuya daldılar. Renkli Orman, yine sevgiyle parlamaya devam ediyordu. Tatlı mı tatlı, huzurlu ve mutluydu hepsi!

”
}