Bir zamanlar, güzel Gökkuşağı Ormanında sevimli bir tavşan yavrusu vardı. Adı Meli’ydi. Meli, pof pof pof zıp zıp zıp zıplar, şöyle sesler çıkarırdı: ‘Hop hop hop!’ Meli, ormanın en renkli çiçeklerini ve en tatlı meyvesini sevdi. Bir gün, ormanda yeni arkadaşlar keşfetmek için yola çıktı. Yanına, minik şapkalı sincabı Sıkı’yı aldı. Sıkı, vız vız vız uçtu yanına ve dedi: ‘Fış fış fış, haydi keşfe!’ Meli ve Sıkı, yürürken önce sevimli minik kuş Tiki ile karşılaştı. Tiki, mışıl mışıl uyuyordu, ama uyku öncesi masal anlattıklarında, her zaman şıp şıp şıp güzel uyurdu. Sonra küçük yılan Nilo, renkleri ve şekilleri severek ormanın her yerinde dolandı. Nilo, sık sık ördüğü renkli halkalarla arkadaşlarına katıldı. Birlikte şarkılar söylediler, ‘tık tık tık!’ diye sonunda da bir delik buldular. Delikten geçerken, içinde masmavi bir gök ve parlak sarı güneş vardı. O eski zamanlarda, Gökkuşağı Ormanı’nda herkes birbirine yardım ederdi. Meli, paylaşmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu öğrendi. Bu sayede yeni arkadaşlar edindi ve çok mutlu oldu. Günler böyle geçerken, çocuklar uykularına huzurla daldılar, çünkü sevgi ve paylaşmak, en güzel masallardı. Ve gökyüzü sanki hep aynı renklerde parıldaya parıldaya, güzel bir ninni gibi: ‘Ninni ninni, uyku kanatlarında, sevgiyle sarılır dünya, huzurla dolar…’ İyi uykular tatlı yavrular! Mutlu, sevgi dolu masallar ve arkadaşlıkla daha çok neşeli günler için, Gökkuşağı Ormanında hep birlikte yaşadılar ve sevgiyle uyudular.