Bir zamanlar, güzel mi güzel, küçük mü küçük bir kız vardı. Adı Nazlıcan’dı. Nazlıcan çok sevgi dolu ve meraklıydı. Bir sabah, güneş gülümserken, Nazlıcan ormanın yolunu tuttu. Tık tık tık, ilk adımında kuşlar şakır şakır öterek eşlik etti ona.

Ormanda yürürken, renkli çiçekleri, uzun yaprakları ve parlayan küçük taşları fark etti. Her şeyi görüp, “Vız vız, ne kadar renkli!” diye güldü. O sırada, minik ve sevimli bir tavşan olan Pof pof pof çıktı karşısına. Pof pof pof, tabii ki adı gibi çok tatlıydı!

Nazlıcan ve Pof pof pof hemen arkadaş oldular. Onlar, birlikte oynamayı, paylaşmayı ve yardım etmeyi öğrendiler. Birlikte, yuvarlak yapraklardan büyük bir daire oluşturdular. Birleri, ‘Sayılar gökkuşağında!’ dedi. Üç küçük yaprak, dört büyük yaprak ve beş renkli kelebek onları selamladı.

Avuç içi kadar tatlı, mavi ve yeşil renkli bir kelebek, “Hop hop hop, arkadaşlar! Şu şekle bakın, ne kadar güzel!” diye uçuştu. Nazlıcan, ona “Renkler ve şekiller ne kadar da güzel, değil mi?” dedi.

Sonra, kuşlar yüksekten gelirken, “Şıp şıp şıp, su gibi akıyor zaman!” diye şarkı söyledi. Bu güzel anlarda, Nazlıcan, “Dünyayı seviyorum,” dedi ve elini ovuşturdu. Bir yandan da, suyu ve toprağı sevmenin ne kadar önemli olduğunu düşündü.

Yolculuk devam ederken, küçük bir salyangoz yavaşça ‘Fış fış’ yaparak ilerliyordu. Nazlıcan ve arkadaşları ona yardım etmeye karar verdiler. Birlikte, salyangozun hızını biraz artırmak için onun sırtına minik taşlar koydular. Salyangoz mutlu oldu ve “Teşekkürler, tatlı arkadaşlar!” dedi.

Günün sonunda, Nazlıcan ve arkadaşları, büyük ve güzel bir ağaç altında oturdular. Hep birlikte, ‘Tık tık tık, yeni bir gün başlar!’ diye mırıldandılar. Gözleri yumuşadı, mışıl mışıl uyku zamanları geldi. Nazlıcan, içtenlikle “Sevgiyle, paylaşmakla, doğayı koruyarak mutlu oluruz,” diye düşündü.

Ve ışıldayan ay ışığıyla, nazikçe uykuya daldılar. Uykusunda rüya gördüler; gökyüzünde uçan kelebekler, dans eden kuşlar ve parlak çiçeklerle dolu renkli bir dünya hayal ettiler. Tatlı rüyalarla, masallar ve sevgiyle dolu güzel geceleri bitirdiler.

İşte böyle, sevgi ve neşeyle dolu bu tatlı orman macerası sona erdi. Biz de, uyku öncesi masalımızı burada bitiriyoruz. Tatlı rüyalar, küçük kahramanlarımız! Pof pof pof, hop hop hop…