Bir zamanlar güzel bir köyde, küçük mi küçük bir Kel Oğlan yaşardı. Kel Oğlan’ın adını Mıcık koymuşlar. Mıcık’ın saçları yoktu, ama kalbi çok neşeliydi. Bir sabah, Mıcık uyandığında gökyüzü mavi, yumuşacık bulutlar şıp şıp şıp şıp sesleriyle bulutların üzerine çıkmıştı. Çok mutlu oldu!

Mıcık, yanına en iyi arkadaşları olan Pofuduk Tavşan, Sık sık elma formunda Kelebek ve yumuşacık Ayıcık’ı aldı. Hep beraber büyük bir maceraya atılmak istediler. Pof Pof pof diye hop hop hop zıplarken, ‘Bugün çok eğlence var!’ dedi.

İlk durakları, gökkuşağı renkleriyle dolu küçük bir çiçek bahçesiydi. Çiçekler, renkleriyle parıl parıl parıldıyordu. Mıcık, dikkatle bakınca, 3 tane küçük renkli taş fark etti. Sarı, kırmızı ve mavi. ‘Bakın!’ dedi, ‘Burada sayı ve renkler var! Birlikte sayalım mı?’

Hep birlikte: ‘Bir, iki, üç!’ diye şarkı söylerken, küçük kelebek ‘Vız vız vız!’ dedi ve iki tane renkli yaprağı uçurdu. Mıcık ve arkadaşları çok mutlu oldular ve ‘Paylaşmak çok güzel!’ diye bağırdılar.

Sonra, yumuşacık çimenlere oturdular ve şıp şıp şıp şıp suyu içip, şekerli suyla oynamaya başladılar. Bu sırada, Ayıcık yavaşça ‘Sağlıklı olmak için, el yıkamayı unutmamalıyız!’ dedi.

Birdenbire, gökyüzü gülücükler saçarak, renkli bir gökkuşağı belirdi. ‘Bu da ne?’ diye şaşırdılar. Gökkuşağı, onlara ‘Daima sevgi ve yardım ile renkleriniz parlasın!’ dedi ve kayboldu.

Mıcık ve arkadaşları, yeni arkadaşlar edinmiş olmanın heyecanıyla, gülücükler (hop hop hop) saçtılar. Birlikte, yeni şeyler öğrendiler ve her zaman yardımlaşmayı unutmadan, güzel bir gün geçirdiler.

Akşam olunca, hepsi yumuşacık yorganlarına kıvrıldı ve kediler gibi mışıl mışıl uyudular. Gece, yıldızlar şık şık parıldarken, Mıcık ve arkadaşları, sevgi ve arkadaşlık dolu rüyalara daldılar.

Ve böylece, Kel Oğlan ve arkadaşlarının renkli macerası mutlu sona erdi. Tatlı rüyalarda görüşmek üzere, iyi uykular!