Bir zamanlar, geniş ve yeşil bir ormanda minik bir Tavşan yaşardı. Bu Tavşan çok sevimliydi ve adı Mavi’ydi. Mavi, bembeyaz tüyleriyle parıldardı ve sepetinde en sevdiği havuçları taşıyordu. Günlerden bir gün Mavi, ormanın en güzel yerinde arkadaşlarıyla buluştu. Bir arada koştular, hop hop hop ve zıplayıp sevinçle “tık tık tık” diye şarkı söylediler.

İşte o an, Minik Kedici, İri Tavşan, Renkli Sincap ve Yüz ifadesi gülümseten Minik Kediçik yan yana durdu. Birlikte, renkli yaprakları topladılar. Kardeşçe paylaşmak çok güzeldi, “pof pof pof” diye güldüler. Tavşan Mavi, arkadaşlarına “Hadi bakalım, herkes en sevdiği rengi söyleyebilir mi?” diye sordu.

İlk Renkli Sincap, sarı şapkasıyla “Sarı! Güneş gibi parlak ve sıcak!” dedi. Minik Kediçik ise masmavi gözleriyle “Mavi! Gökyüzü ve deniz gibi güzel!” diye mırıldandı. İri Tavşan ise kocaman kulaklarını sallayarak “Kırmızı! Tatlı meyveler ve güzel çiçekler gibi!” dedi. Renkleri öğrendikçe, doğayı sevmenin ne kadar önemli olduğunu anladılar. “Vız vız” bazen arı gibi uçtular, “fış fış” akan suyla oynadılar ve kucak kucağa, arkadaşlıklarını pekiştirdiler.

O gün, ormanın tüm renklerini toplayıp, küçük bir resmi yaptılar. Her renk, birbirine yardım edip paylaşmanın güzel olduğunu gösteriyordu. “Tık tık tık”, yeni şeyler öğrenmek ve arkadaşlıkta sabırlı olmak önemliydi. Sincap ve Tavşan, el ele tutuşup “Hop hop hop” diye zıpladılar ve en sevdiği şarkıyı söylediler.

Akşamolunca, gökyüzü yavaşça kızıl ve turuncu renklerle süslendi. Uyku öncesi, küçük arkadaşlar bir araya geldi. Papatya çiçekleri gibi rahatladılar ve sıcak bir ses tonuyla “Mışıl mışıl” uykuya daldılar. En sevdikleri “Tatlı rüya” şarkısıyla, mutlu ve huzurlu bir geceye merhaba dediler.

Ve böylece, ormanın en güzel ve renkli arkadaşlığı, sevgi ve paylaşmakla devam etti. Tatlı Tavşan ve arkadaşları, her zaman birbirilerine yardım ederek, mutlu mesut yaşadılar. Şimdi, küçük çocuklar da herkesin farklı ve özel olduğunu öğrenerek, sevgiyle uyuyan bir gece geçirsin. Tatlı rüyalar, güzel uykular ve masal dolu günler hep onların olsun…