“Baslik”: “Gökçe ve Renkli Kelebekler Ülkesi”,
“Hikaye”: “Bir zamanlar güzel bir ormanın içinde, Gökçe adında çok sevimli ve meraklı bir küçük tavşan yaşardı. Gökçe’nin *büyük* ve *parlak* gözleri *pırıl pırıl*, kulakları *şıp şıp* dik dururdu. Bir sabah, güneş *tatlı tatlı* doğuyor, gökyüzü *mavi* ve *pembe* renklerle süslenmişti. Gökçe diye düşündü: “Bugün çok *ilginç* ve *renkli* bir macera olacak!””

“İşte o gün, Gökçe *hop hop hop* zıplayarak ormanda dolaşırken, ilk olarak *minik* ve *sevimli* bir kelebek gördü. Kelebek *vız vız* uçuyor, *kanatları* o kadar güzel *renkli* ki Gökçe hayran kaldı. Kelebek ona *sıcak* ve *neşeli* bir gülümseme ile bakıp dedi ki, “Merhaba Gökçe! Ben Renkli Kelebekler Ülkesi’nden geliyorum. Burada her renk ve şekil çok *güzel* ve *hoş*.””

“Kelebek, Gökçe’ye *tık tık tık* diyerek, onun *dostluk* isteğini gösterdi. Gökçe de *mutlu* ve *heyecanlı* oldu. Birlikte *pof pof pof* uçarak yüksek ağaçların tepesine biraz *şıp şıp* su içmeye gittiler. Burada, *rengarenk* yapraklar ve *küçük* *düz* taşlar gördüler. Gökçe, kelebeklere *‘Sizlerle beraber olmayı çok isterim!’* dedi. Arkadaş olmak *harika* bir şeydi çünkü her biri farklı renkteydi ve *birlikte* çok eğleniyorlardı.”

“Sonra, bir başka sevimli hayvanla tanıştılar: Minik, *pembe* ve *sevimli* bir kirpi. Kirpi onun adı Mışıl Mışıl’di. Mışıl, *dikenleri* ile *sıkça* *şıp şıp* sesleri çıkarıyordu. Mışıl dedi ki, “Ben de burada *arkadaşlar* ile birlikte *oynamayı* çok seviyorum!” Gökçe ve kelebekler *tık tık tık* diyerek, onlara yardım etmek için fikirler buldular. Birlikte *renkli* taşları toplayıp, küçük bir *kale* yaptılar: *şıp şıp* suyun sesiyle, *pof pof* yumuşak yapraklar arasında, arkadaşlar *neşeyle* eğleniyorlardı.”

“Bir başka güzel gün, güzel *numaralı* ve *dairesel* şekil yapraklar buldular. Gökçe, *dört* *sayı* sayıp *hop hop hop* oynadı. Kelebekler *vız vız* uçuyor, Mışıl da *şıp şıp* su serpen yaprakların hemen yanında *sevinçle* döndü. Ama bazen, arkadaşların *kardeşçe* paylaşması ve *sabır* ile beklemesi gerektiğini öğrendiler, çünkü en güzel şeyler *birlikte* *öğrenmek* ve *paylaşmak*ti.”

“Gökçe, bu maceralar sayesinde, çok *küçük* detayların bile *büyük* yüzden *şirin* olabildiğini fark etti. Gün sonunda, hepsi *uyku öncesi* *mırıldanarak* uykuya geçti. O uyku *mır mır* ederken, gökyüzü *parlak* yıldızlarla *büyülü* olmuştu. Onlar, yeni arkadaşlıklarını ve en önemlisi, *doğayı* sevmenin ve birlikte *yaratmanın* güzelliğini *anlamışlardı*.”

“Ve böylece, Gökçe ve arkadaşları, yeni *renklerle* ve *sayılar* ile dolu güzel dünyalarında, *şıp şıp* su sesleri ve *vız vız* kelebekler eşliğinde, mutlu ve huzurlu bir *sonsuz* uykuya *dalıp* gittiler. Gökçe, herkesin *dostça* ve *hoş* arkadaşlığıyla *güzel* günler geçirmeye devam etti. Sonra, ufukta *pembe* ve *mavi* renklerle dolu yeni bir gün *başladı*…”

{“Baslik”:”Gökçe ve Renkli Kelebekler Ülkesi”, “Hikaye”:”Bir zamanlar güzel bir ormanın içinde, Gökçe adında çok sevimli ve meraklı bir küçük tavşan yaşardı. Gökçe’nin *büyük* ve *parlak* gözleri *pırıl pırıl*, kulakları *şıp şıp* dik dururdu. Bir sabah, güneş *tatlı tatlı* doğuyor, gökyüzü *mavi* ve *pembe* renklerle süslenmişti. Gökçe diye düşündü: “Bugün çok *ilginç* ve *renkli* bir macera olacak!””

“İşte o gün, Gökçe *hop hop hop* zıplayarak ormanda dolaşırken, ilk olarak *minik* ve *sevimli* bir kelebek gördü. Kelebek *vız vız* uçuyor, *kanatları* o kadar güzel *renkli* ki Gökçe hayran kaldı. Kelebek ona *sıcak* ve *neşeli* bir gülümseme ile bakıp dedi ki, “Merhaba Gökçe! Ben Renkli Kelebekler Ülkesi’nden geliyorum. Burada her renk ve şekil çok *güzel* ve *hoş*.””

“Kelebek, Gökçe’ye *tık tık tık* diyerek, onun *dostluk* isteğini gösterdi. Gökçe de *mutlu* ve *heyecanlı* oldu. Birlikte *pof pof pof* uçarak yüksek ağaçların tepesine biraz *şıp şıp* su içmeye gittiler. Burada, *rengarenk* yapraklar ve *küçük* *düz* taşlar gördüler. Gökçe, kelebeklere *‘Sizlerle beraber olmayı çok isterim!’* dedi. Arkadaş olmak *harika* bir şeydi çünkü her biri farklı renkteydi ve *birlikte* çok eğleniyorlardı.”}

“Sonra, bir başka sevimli hayvanla tanıştılar: Minik, *pembe* ve *sevimli* bir kirpi. Kirpi onun adı Mışıl Mışıl’di. Mışıl, *dikenleri* ile *sıkça* *şıp şıp* sesleri çıkarıyordu. Mışıl dedi ki, “Ben de burada *arkadaşlar* ile birlikte *oynamayı* çok seviyorum!” Gökçe ve kelebekler *tık tık tık* diyerek, onlara yardım etmek için fikirler buldular. Birlikte *renkli* taşları toplayıp, küçük bir *kale* yaptılar: *şıp şıp* suyun sesiyle, *pof pof* yumuşak yapraklar arasında, arkadaşlar *neşeyle* eğleniyorlardı.”}

“Bir başka güzel gün, güzel *numaralı* ve *dairesel* şekil yapraklar buldular. Gökçe, *dört* *sayı* sayıp *hop hop hop* oynadı. Kelebekler *vız vız* uçuyor, Mışıl da *şıp şıp* su serpen yaprakların hemen yanında *sevinçle* döndü. Ama bazen, arkadaşların *kardeşçe* paylaşması ve *sabır* ile beklemesi gerektiğini öğrendiler, çünkü en güzel şeyler *birlikte* *öğrenmek* ve *paylaşmak*ti.”}

“Gökçe, bu maceralar sayesinde, çok *küçük* detayların bile *büyük* yüzden *şirin* olabildiğini fark etti. Gün sonunda, hepsi *uyku öncesi* *mırıldanarak* uykuya geçti. O uyku *mır mır* ederken, gökyüzü *parlak* yıldızlarla *büyülü* olmuştu. Onlar, yeni arkadaşlıklarını ve en önemlisi, *doğayı* sevmenin ve birlikte *yaratmanın* güzelliğini *anlamışlardı*.”}

“Ve böylece, Gökçe ve arkadaşları, yeni *renklerle* ve *sayılar* ile dolu güzel dünyalarında, *şıp şıp* su sesleri ve *vız vız* kelebekler eşliğinde, mutlu ve huzurlu bir *sonsuz* uykuya *dalıp* gittiler. Gökçe, herkesin *dostça* ve *hoş* arkadaşlığıyla *güzel* günler geçirmeye devam etti. Sonra, ufukta *pembe* ve *mavi* renklerle dolu yeni bir gün *başladı*…”}