Bir zamanlar, güzel mi güzel, yemyeşil bir ormanda, küçük bir KELEBEK uçuyordu. Bu KELEBEK’in adı Pıtır Pıtır’dı. Pıtır Pıtır, renkleri çok severdi. Kırmızı, mavi, sarı… Tık tık tık! Kanatları rengarenkti.

Pıtır Pıtır, ormanda çok iyi arkadaşlar edinmişti. Bir gün, Tık Tık tavşan, Hop Hop sincap, ve Pof Pof kirpi ile birlikte oynamaya karar verdiler. Hep beraber şakır şakır şıngır škır, oynadılar. Mışıl mışıl uyuyan minik ayıcıklar bile uyanıp onlara katıldı.

Oyun sırasında Pıtır Pıtır, sevgiyle arkadaşlarına dedi: “Paylaşmak çok güzel! Birlikte daha çok eğleniriz!” Hop Hop tepeden zıpladı, “Evet! En güzel renkler bizim olsun!” diye şaka yaptı.

Sonra, şarkı söyleyerek, şıp şıp su gibi pırıl pırıl neşeyle koştular. Birden, ormanın derininde pof pof bir ses duyuldu. Kel oğlan, minik ve sevimli, renkli bir çocuk bahçeden çıktı. Onun adı da Renkli Kel oğlandı. Dış görünüşü, gökyüzü mavi, güneş sarı ve yapraklar yeşil gibiydi.

Kel oğlan, tatlı mı tatlı dedi, “Merhaba arkadaşlar! Renkler çok güzel, siz de mi seviyorsunuz?” diye sordu. Hep birlikte “Hop hop hop! Evet! Renkler çok güzel!” diye cevap verdiler.

Kel oğlan, “Ben de renkleri çok seviyorum. Mesela, bir sayıyı sayarken, o sayıya uygun renkler kullanabilirim! Bir, iki, üç… kırmızı! Dört, beş, altı… mavi!” dedi.

Arkadaşlar, Kel oğlan’a güldüler ve “Sen çok zeki ve sevgi dolusun!” dediler. Birlikte, renklerin ve sayılarla oynamaya başladılar. Pof pof kirpi, “Paylaşmak ve yardım etmek çok güzel! Hadi, hep birlikte en iyi arkadaşlar olalım!” dedi.

Gökyüzü masmavi, ağaçlar yeşil, çiçekler rengarenk… Ormanın her köşesi mutlulukla doldu. Hepsi, el ele tutuşup, “Birlikte çok güzeliz!” diye şarkı söylediler.

Ve sonunda, bütün arkadaşlar, uyku öncesi, güzel bir şarkı söyleyerek uyudular. Renkler ve sevgilerle dolu tatlı rüyalara daldılar. Hop hop hop, hep birlikte uykuya yattılar ve mutlu sonla bitirdiler. Mışıl mışıl uyuyun çocuklar, rüya gibi güzel günler sizi bekliyor!”