Bir zamanlar, canlı renklerle dolu, çok tatlı ve huzur dolu bir orman vardı. Bu ormanda Nazlıcan adında tatlı mı tatlı bir kız çocuğu yaşardı. Nazlıcan, sevgiyle ve neşeyle dolu bir çocuktu. En sevdiği şey ise ormandaki hayvan arkadaşlarıyla vakit geçirmekti. Bir sabah, Nazlıcan kahvaltı yaptıktan sonra sevimli hayvan arkadaşlarına “Haydi, birlikte yeni şeyler öğrenmeye gidelim!” dedi. Hop hop hop, sevimli tavşan Pıtı pıtı suddenly zıpladı ve “Ben de geliyorum!” diye sevinçle haykırdı. O gün ormanın farklı köşelerini keşfederken, renkli çiçeklerin ve şekilli taşların arasından geçtiler. Renkler parlıyordu: kırmızı, sarı, mavi, yeşil ve mor. Tık tık tık adımlarını atarken, yanlarına gelen minik kelebek Vız Vız şıp şıp sesler yapıyordu. Nazlıcan, “Dostlar, bakın! Şimdi her renk çok güzel. Renkleri paylaşmak çok güzel, değil mi?” dedi. Bir süre sonra ormanın ortasında büyük ve parlak bir ağacın altında buluştular. Burada Sürpriz isimli sevimli sincapla tanıştılar. Sürpriz, “Hoşgeldiniz! Burada çok güzel şekiller ve renkler var. Doğayı sevince, ona yardım etmek de çok kolay olur,” dedi. O gün, hayvanlar ve Nazlıcan, birlikte bir şeyler yapmanın ne kadar güzel olduğunu öğrendi. Birlikte, küçük taşlardan şekiller yapıp, renkli yapraklar ve çiçekler topladılar. Ellerini yıkayıp, dişlerini fırçaladıktan sonra, gece olunca güzel bir uykuya yattılar. Nazlıcan, “Renkler ve arkadaşlık, hayatı çok eğlenceli yapar, değil mi?” diye mırıldandı. En sonunda, güzel bir ninni gibi, “Uykucu uykucu tatlı uyku, rüyalarda renkli dünyalar, sevgiyle ve paylaşmayla dolu… hış hış…” diyerek huzur içinde uykuya daldılar. Bu masal, çocuk masalları arasında en sevimli ve eğitici olanlarından biri oldu. Her zaman doğayı sev, paylaş, sabret ve arkadaşlarına yardım et. Renkli ve neşeli günler hep seninle olsun!