Bir varmış, bir yokmuş. Renkli bir ormanın içinde küçük bir yuva varmış. Bu yuvada çok sevimli hayvanlar yaşarmış. En sevimlilerden biri olan Leylek, uzun kanatlarıyla gökyüzünde uçmayı çok severmiş. Her sabah, yükseklerde tık tık tık diye uçar ve ormana yeni gün başlarmış.

Bir sabah, Leylek uçarken gökyüzünde çok güzel renkler görmüş. Pof pof pof! Tam dört renk! Kırmızı, sarı, mavi ve yeşil. Leylek hemen arkadaşlarını çağırmış. Onlar da hop hop hop diye havaya zıplamışlar. “Gelin bakalım, bu renkleri birlikte keşfedelim!” demiş Leylek gülümseyerek.

İşte, minik tavşan Pim, parlak sarı tüyleriyle zıp zıp zıplıyordu. O da çok merak etmiş. “Bu renkler o kadar güzel ki, hepsi bizim gibi canlı ve neşeli!” diye mışıl mışıl gülümsemiş. Birlikte renkleri incelemeye başlamışlar. Pim, kırmızı rengi görünce “Bu, portakal gibi parlak ve sıcak!” demiş. Yanında minik sincabı ise “Sarı renk, limon gibi tık tık tık!” diye şakıyormuş.

Sonra, gökyüzü maviye boyanmış. Mavi, gökyüzü kadar büyük ve huzurluymuş. Birlikte mavi rengi sevgiyle seyretmişler. Birkaç dakika sonra, yapraklar ve çiçekler, yeşil rengini göstermek için dalgalanmış. Şıp şıp şıp şıp, yapraklar su gibi şıp şıp şıp diye sallanmış. Ormandaki hayvanlar, bu renklerin neden bu kadar güzel olduğunu anlatırken, birdenbire bir düşünce gelmiş akıllarına.

“Biliyor musunuz, arkadaşlar? Bu renkler doğanın bize ne kadar güzel şeyler verdiğinin bir kanıtı!” diye sevinçle söylenmiş Leylek. “Evet, ve biz de onları korumalıyız!” demiş tavşan Pim. “Paylaşınca güzellikler artar!” diye eklemiş sincak. Tık tık tık, el ele tutuşarak, renkleri ve doğayı sevmo yoluna devam etmişler. Bir yandan da, her gün el yıkama ve diş fırçalama alışkanlığını unutmaktan bahsetmişler.

Akşam olmuş ve güneş yavaş yavaş batmaya başlamış. Gökyüzü, pembe ve turuncu renklerine bürünmüş. Yıldızlar hafifçe parıldamaya başlamış. Hayvanlar yatmaya hazırlanırken, Leylek son bir kez yüksekten uçarak, “Tatlı rüyalara dalın, güzel hayallerle uyuyun!” diye haykırmış. Pof pof pof! Arkadaşlar, renkler ve mutluluk içinde huzurla uyumuşlar.

Ve böylece, ormandaki minik hayvanlar, her gün yeni şeyler öğrenmiş ve paylaşmışlar. Bu eğitici masal, arkadaşlığın ve doğayı sevmenin ne kadar önemli olduğunu anlatmış. Uyku öncesi masal olarak, çocuklar da tatlı tatlı hayallere dalmış. Renkli ve mutlu bir sonla, herkes rüya gibi uyumuş. Uyumaya çok az kalmış, hop hop hop, yeni bir güne hazırmışlar!

İşte, sevgiyle ve paylaşmayla dolu bu masal, diye biter. Tatlı rüyalar, tatlı çocuklar!