Bir zamanlar, güzel bir ormanda küçük ve sevimli bir Kel Oğlan yaşardı. Bu oğlanın en sevdiği şey renklerdi. Bir gün, gözlerini kapattı ve hayal etti. ‘Hımm, mavi gökyüzü gibi bir arkadaşım olsun,’ dedi. Hop hop hop! Aniden, ormanın en güzel mavi kuşu yanına geldi. Kuş çok şakacıydı ve ‘Tık tık tık! Mavi rüya ve azıcık mavi şaka!’ diye öttü.

Küçük Kel Oğlan çok mutlu oldu. “Sen benim en iyi arkadaşım olabilirsin,” dedi. Kuş da “Vız vız! Birlikte çok eğleniriz,” diye cevap verdi. Sonra, ormanda biraz ilerlediler. Şıp şıp şıp! Bir su pınarına geldiler. Su çok temiz, pırıl pırıl ve serin serin akıyordu. Kel Oğlan’a suya dokunmayı ve suyun şıp şıp sesini sevdi.

Ormanın biraz ilerisinde, büyük ve renkli bir yaprak gördüler. Yaprak, yumuşacıktı ve güneş ışığında pırıl pırıl parlıyordu. “Bakın!” dedi Kel Oğlan, “Yeşil renk çok güzel!” O sırada, kendisi gibi sevimli bir tavşan zıp zıp zıp yaparak yanlarına geldi. Tavşan da “Hop hop hop! Renkler ve doğa çok eğlenceli,” dedi.

Kel Oğlan ve arkadaşları, birlikte oynadılar. Birbirlerine gösterişli şekiller yaptılar, sayılar saydılar ve en sevdikleri renkleri söylediler. Renkler, sayıların ve şekillerin güzel olduğunu öğrendiler. “Pof pof pof!” dedi tavşan, “Hadi beraber daha çok maceraya atılalım!”

Sonra, büyük ve güzel bir çiçek bahçesine geldiler. Çiçekler, farklı renklerde ve şekillerdeydi. Orada bir kelebek uçuşuyor, “Vız vız! Renkli kanatlarla uçmak çok güzel,” dedi. Kel Oğlan, kelebekle beraber uçmak istedi ve havada zıp zıp zıp yaptı.

Gün sonunda, Kel Oğlan biraz yorgun ama çok mutlu şekilde evine dönerken düşünceliydi. ‘Büyük bir orman ve arkadaşlar! Her gün yeni şeyler öğreniyorum,’ diye düşündü. ‘Dostluk ve doğayı sevmek en güzeli!’

Uyku vakti geldiğinde, Kel Oğlan yastığının altında hayalleriyle uykuya daldı. Renkli ormanın macerası ve yeni arkadaşları hep onun kalbinde olacaktı. Tatlı mı tatlı uyku ve huzurlu rüyalar onunla olsun, sevgiyle uyusun çocuklar!”