Sevimli Kel Oğlan ve Renkli Orman

Bir varmış, bir yokmuş, çok tatlı bir köyde Kel Oğlan yaşarmış. Kel oğlanın arkadaşları varmış: Minik Tavşan, Şirin Baykuş, Parmak Boya Karınca ve Pofuduk Tavşancık. Bu arkadaşlar hep birlikte oyunlar oynar, neşeyle şarkılar söylerlermiş.

Bir gün Kel Oğlan, elini yıkamış ve “Tık tık tık,” diye suyun şıtır şıtır akışını dinlemiş. Arkadaşlarına “Bugün büyük bir maceraya atılalım!” demiş. Tavşan hop hop hop diye zıplamış, “Hadi bakalım!” diye sevinçle seslenmiş.

Ormana doğru yürürken, renkler uçuşuyormuş: kırmızı elmalar, sarı güneş, mavi gökyüzü ve yeşil yapraklar… “Ne güzel!” demiş Kel Oğlan. “Doğayı seviyorum, çünkü burada herkes mutlu ve güzel.”

Yolda Pofuduk Tavşancık, “Fış fış fış!” diyerek su birikintisinden atlamış. Arkadaşlarıyla birlikte “Pof pof pof, çok eğlenceli!” diye gülüşmüşler.

Bu sırada Parmak Boya Karınca, minik boyasıyla bir taşın üstüne dört farklı şekil çizmiş: yuvarlak, dikdörtgen, üçgen ve kalp. “Herkes kendi şekliyle oynayabilir,” diye nazikçe söylemiş. Kel Oğlan da “İşte bu şekiller ve renkler bizim dünyamızın en güzel yanı!” demiş.

Bir anda, kocaman bir yaprak parçası yere düşmüş. Tavşan, “Hop hop hop! Bu yaprakla yapabileceğimiz şeyler var!” demiş. Herkes yeni bir şeyler yapmaya başlamış. Kimisi yapraktan tekerlek yapmış, kimisi ise yapraktan şapka giymiş. “Ne kadar sevimliyiz, değil mi?” demiş Kel Oğlan gülerek.

Dünyada en önemli şeyin arkadaşlık ve paylaşmak olduğunu öğrenmişler. Birlikte gülmüşler ve “Tık tık tık,” diye teşekkür etmişler. Sonra hep birlikte “Hadi, evimize!” diye neşeyle koşturmuşlar.

Akşam olunca yıldızlar parlamış, ay “hhhhh” diye sessizce gülümsemiş. Kel Oğlan ve arkadaşları, yumuşacık yastıklarına uzanıp uyku öncesi şarkılar söylemişler. Minik gönülleri mutlu ve huzurlu olmuş. Tatlı rüyalarda buluşmak üzere, uykuya dalmışlar.

İşte böyle, renkli ve sevimli dostluklarla dolu bu macerada herkes gülümsemiş. Unutmayın, paylaşmak ve sevgi en güzel kahramanlardır. Şimdi, tatlı uyku zamanı… Pof pof pof, iyi geceler yavrucak!