Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, köpekler havlar iken, kediler miyavlar iken, bir küçük köyde kel kafası ay ışığı gibi parlayan Keloğlan yaşarmış. Keloğlan’ın en iyi arkadaşı, kuyruğu fırıldak gibi dönen, adı Pati olan küçük bir köpekmiş. Pati öyle akıllıymış ki, Keloğlan’ın söylediklerini anlar, hatta bazen gözleriyle cevap verirmiş.
Bir gün köyün yaşlı demircisi öksürükler içinde yatarken Keloğlan’ı çağırmış: “Oğlum, dedemin dedesinden kalan bir hazine haritası var. Mağarada saklı, ama ben gidemem. Sen ve Pati gidin, köyümüze mutluluk getirin!” Haritayı vermiş; eski, sararmış, kenarları yırtık bir kâğıt. Üzerinde mağara, üç çam ağacı ve kırmızı bir taş çiziliymiş.
Keloğlan haritayı cebine koymuş, Pati’ye “Hadi dostum, macera zamanı!” demiş. Pati havlayarak zıplamış, ikisi yola koyulmuş. Ormana girince hava serinlemiş, yapraklar hışırdamış. Haritada “Üç çam ağacının gölgesinde başla” yazıyormuş. Üç çamı bulmuşlar, ama yerde sadece bir taş varmış. Pati taşı koklamış, kuyruğunu sallamış: “Burada bir şey var!”
Keloğlan taşı kaldırmış; altında minik bir kapak! Açınca dar bir tünel görünmüş. “Korkuyor musun Pati?” diye sormuş. Pati başını sallamış, önce o atlamış tünele. Keloğlan da peşinden. Tünel karanlıkmış, ama Pati’nin burnu ışık gibi yol göstermiş. Duvarlarda eski resimler: bir köpek ve bir çocuk, el ele hazineye gidiyormuş.
Tünelin sonunda geniş bir salon açılmış. Ortada üç sandık duruyormuş: biri altın, biri gümüş, biri tahta. Haritada “En değerli olanı seç” yazıyormuş. Keloğlan altın sandığı açmış; içinde yılanlar kıvrılıyormuş! Hemen kapatmış. Gümüş sandıkta boşluktan başka bir şey yokmuş. Tahta sandığı açmış; içinde minik bir altın tasma ve bir not: “Sadakat en büyük hazinedir. Tasma köpeğine, köyüne mutluluk getir.”
Pati tasmayı görünce kuyruğunu sallamış, Keloğlan tasmayı takmış. O anda mağara parlamış, duvarlar açılmış, dışarı çıkmışlar. Köye dönerken Pati’nin tasması her adımda ışık saçıyormuş. Köylüler toplanmış, demirci amca “Aferin!” demiş. Tasma köy meydanına asılmış; her gece ışık saçıyor, çocuklara yol gösteriyormuş.
Ama macera bitmemiş. Bir gece hırsızlar köyü basmış, tasmayı çalmak istemiş. Pati öyle bir havlamış ki, bütün köpekler uyanmış, hırsızlar kaçmış. Keloğlan gülmüş: “Pati, sen hazinenin koruyucusu oldun!” Köyde “Sadakat Festivali” başlamış; her yıl çocuklar köpekleriyle oyun oynar, Pati’ye kemik ikram ederlermiş.
Keloğlan ile Pati hâlâ birlikte uyur, birlikte gezerlermiş. Pati yaşlanmış, ama tasması hâlâ parlıyormuş. Keloğlan “En büyük hazine para değil, sadık bir dostmuş!” dermiş. Ve onlar hâlâ ormanda, köyde, kalplerde yaşarmış.
Çocuklarınıza Masal İle İlgili Sormalık Sorular
- Soru: Haritayı Keloğlan’a kim verdi ve neden? Cevap: Yaşlı demirci verdi, çünkü kendisi hasta olduğu için gidemiyordu.
- Soru: Mağaraya girişi Pati nasıl buldu? Cevap: Taşı koklayıp kuyruğunu sallayınca Keloğlan taşı kaldırdı.
- Soru: Üç sandıktan hangisi gerçek hazineydi ve içinde ne vardı? Cevap: Tahta sandık; içinde altın tasma ve “Sadakat en büyük hazinedir” notu vardı.
- Soru: Tasma köyde ne işe yaradı? Cevap: Her gece ışık saçtı, çocuklara yol gösterdi ve hırsızları korkuttu.
- Soru: Masaldan ne öğrendin? Cevap: Sadakat, güven ve hayvan sevgisi en büyük hazineyi korur!
