Bir sabah Lila uyanınca her şeyin griye dönüştüğünü fark etti. Çiçekler, gökyüzü, hatta kedisi Pati bile renksizdi! Panikle ormana koştu ve yaşlı Baykuş’a sordu:

— Baykuş dede, renkler nereye gitti?
Baykuş gözlüğünü düzeltti.
— Renk Perisi üzülmüş, renkleri saklamış. Ancak neşeyi bulan biri onu geri getirebilir.
Lila düşünmeden yola çıktı. Neşe nerede bulunurdu ki?
Yolda bir sincaba rastladı. Sincap, cevizini kaybettiği için ağlıyordu. Lila ona yardım etti, cevizini buldu. Sincap gülümsedi, kuyruğu bir anda turuncuya döndü!
“Bir renk geri geldi!” dedi Lila sevinçle.
Yoluna devam etti; gölette ağlayan bir kurbağaya şarkı söyledi, kurbağanın gövdesi yeşile büründü. Her yardımında bir renk geri dönüyordu.
En sonunda gökyüzü bile Lila’nın gülüşüne karşılık verip maviye boyandı.
Renk Perisi ortaya çıktı.
— Teşekkür ederim Lila. Gerçek renk, kalbindeki neşeymiş.
O günden sonra köyde herkesin rengi parladı, çünkü herkes birbirine yardım etmeyi öğrendi. 🌈