“Baslik”: “Renkli Ormanın Sihirli Günleri”,
“Hikaye”: “Derin, yeşil bir ormanda çok tatlı bir tay varmış. Adı Pofik. Pofik, sevgiyle dolu, parlayan gözleriyle ormanın güzel renklerini keşfedermiş. Günler uzun, güneş altın gibi parıldar, tık tık tık ayaklarıyla zıplaya zıplaya ormanın yollarını gezermiş.nnBir sabah, Pofik arkadaşlarını görmek için neşeyle hop hop hop zıplamış. En yakın dostları Minik Tavşan Maviş, Şekerli Sincap Pofido, ve Zıp Zıp Kuşu Şakacı varmış. Üçü birden yanına koşmuşlar, şıp şıp şıp su sesleriyle, gülüp eğlenmişler.nnMaviş, minik yuvarlak gözüyle “Hadi, bugün en renkli ve en eğlenceli günü yapalım!” demiş. Pofik hemen mutlu olmus, “Evet! Şekil ve renkleri bulmaya bayılırım!” diye bağırmış. Tık tık tık – birlikte yüksek ağaçların altına oturmuşlar ve plan yapmışlar.nnİşte o zaman, ormanın en bilge ve çok tatlı baykuşu Bay Beko devreye girmiş. “Bugün büyük bir macera başlayacak,” demiş. “Bakalım, renkli taşlar, şekilli yapraklar ve tatlı meyveler nerede saklı?” diye sormuş. Çocuklara, “renkler ve şekiller” öğreten güzel bir maceraya başlamışlar.nnBir yandan, Pofido fış fış yaprakların arasında yuvarlanmış, şıp şıp su gibi sesler çıkarırken, Minik Tavşan Maviş çimenlere gömülüp, “Ne kadar da yumuşacık!” demiş. Kuş Şakacı, şener şener öterek, “Hop hop hop! En güzel arkadaşlar biziz!” diye uçmuş.nnOrmanın içinde, bir büyük, kırmızı top gibi çiçek varmış. “Wow!” diye haykırmışlar. Pofik, “Burası çok güzel! Kırmızı renk çok neşeli.” demiş. Üzerine tırmık yaparken, yumuşacık yapraklar pof pof pof, sessizce oynuyorlar.nnSonra baykuş Bay Beko, “Bakın arkadaşlar, burada çok özel şekiller var!” diye işaret etmiş. Yuvarlak, kare, üçgen şekiller. “Her şekil farklı ama hepsi sevgiyle, paylaşmakla güzel.” diye eklemiş. Onlar da birbirleriyle paylaşarak, şekilleri dokunup, “Veoh!” diye ses çıkarmışlar.nnGüneş yavaş yavaş alçalmış, ormanın içi kızıllarla, morlarla dolmuş. Hep birlikte, “Şıp şıp şıp” su sesleri eşliğinde, suyun şarkısı altında, gün batımını seyretmişler. “Bugün çok güzel bir gün!” demişler.nnVe işte, küçük Pofik, arkadaşlarıyla, doğayı ve renkleri sevmenin, paylaşmanın ve sabretmenin önemini öğrenmiş. Her zaman gülümseyerek, her yeni günü yeni maceralarla karşılamışlar.nnGece olmuş ve yıldızlar parlarken, çocuklar uykuya dalmış. Pofik, minik kalpleriyle mutlu bir melodi mırlamış: “Tatlı rüyalar, güzel arkadaşlar, sevgiyle uyuyun, uyuyun…” ve mışıl mışıl uyumuşlar.nnİşte böyle, ormanın renkli ve neşeli günleri, sevgi ve arkadaşlıkla dolu güzel rüyalarla bitmiş. Çocuklar, hep sevgiyle, paylaşarak ve sabırla büyümeye devam etmişler. Güzel uykular, tatlı rüyalar!”
}