“Baslik”: “Kel Oğlan ve Renkli Orman Macerası”,
“Hikaye”: “

Bir zamanlar küçük bir çocuk vardı. Adı Kel Oğlan’dı. Kel Oğlan, neşeli ve sevimliydi. Hop hop hop! O, meydanda yavaş yavaş yürüyordu. Birden ormanda renkli hayvanlar onu karşıladı.

İlk olarak sevimli bir kedi olan Mırmır çıktı. Mırmır, pof pof pof! karnını şişirdi. Kel Oğlan gülümsedi ve dedi, “Merhaba Mırmır! Sen nasıl renkleri seviyorsun?” Mırmır da, vız vız! diye cevap verdi. O, sarı ve turuncu renkleri çok seviyordu.

Hemen sonra, pof pof pof diye zıplayan bir kirpi olan Pıtır geldi. Pıtır, “Ben mavi ve mor renkleri çok seviyorum! Sence renkler ne kadar güzel değil mi?” dedi. Kel Oğlan, şıp şıp! su içerken, “Evet Pıtır! Renkler çok güzel ve eğlenceli!” dedi.

Ormandaki ağaçlar, şıp şıp şıp! yapraklarıyla sallanıyordu. Çiçekler, fış fış! sularla dans ediyordu. Kel Oğlan, “Ne kadar güzel renkler var burada!” dedi ve elini uzattı. Renkli topraklar tık tık tık! ses çıkarıyordu.

Birlikte, küçük hayvanlar dans etti. “Hop hop hop!” diye zıplayarak, sevinçle oynadılar. Kel Oğlan, mışıl mışıl uyumadan önce, ormandaki arkadaşlarıyla paylaşmanın tadını çıkardı. Vız vız! arılar mutlu vızıldıyordu.

Sonra, minik bir fare olan Fırtına, “Birlikte olmak güzel. Paylaşmak ve yardım etmek çok önemli,” dedi. Kel Oğlan, gülümseyerek, “Evet, beraber çok güzeliz!” dedi. pof pof pof!

Güneş yavaşça batarken, ormandaki renkler yumuşacık oldu. Renkli oyuncaklar gibi, hafif hafif uyku başladı. Kel Oğlan, “İyi uykular arkadaşlarım. Yarın tekrar buluşalım mı?” diye sordu. Hayvanlar, şıp şıp! su murmuru eşliğinde, “Tabii!” dediler.

Ve böylece, Kel Oğlan ve arkadaşları, mutlulukla uykuya daldılar. Renkler ve sevgiyle dolu bir gün onların en güzel uyku masalıydı. Tatlı rüyalarda görüşmek üzere, pof pof pof! Mutlu son!

”
}